Het seizoen is voorbij. Jammer. Want wat heb ik genoten van The Acolyte! Zowel van de slotaflevering als van de gehele serie. Ze hebben namelijk beide dezelfde naam, wat deze review vast heel verwarrend gaat maken. Maar goed, het was geweldig. De reden dat ik expres met dit statement open is omdat ik heel goed weet dat grote groepen Star Wars-fans het totaal niet met me eens zullen zijn. Ik verwacht ook niet dat diegenen na het lezen van mijn review van aflevering 8 (een review die ook een beetje een terugblik op het gehele seizoen is) ineens van gedachten zullen veranderen. Maakt ook niet uit, want ik snap heel goed dat de serie The Acolyte niet voor iedereen is. Gelukkig wel voor ondergetekende. En de laatste aflevering bevestigde dit nog maar eens dubbel en dwars.
Letterlijk Star Wars
Wanneer de laatste aflevering begint pikken we de draad direct op waar aflevering 6 eindigde: Osha heeft de Sith-helm op. Wanneer ze een is met The Force, krijgt ze een visioen van haar zus Mae die Master Sol vermoordt. Gaan we dit later in de aflevering echt terugzien? Ondertussen is Mae nog aan boord van het schip van Master Sol, maar ze weet al snel op spectaculaire wijze te ontsnappen, waarna een achtervolging door de ringen van Brendok’s maan volgt. Yeah! Dit beginnen bijna weer letterlijke ‘Star Wars’ te worden! Alle spelers komen uiteindelijk uit op de planeet waar de zusjes zestien jaar geleden woonden. De voormalige thuishaven van de heksenkring blijkt veranderd in een desolate, verlaten omgeving. Ik vond het bijzonder om de herkenbare omgevingen nu te zien als overwoekerde ruïnes.
Op Coruscant liggen Vernestra Rwoh en Senator Rayencourt met elkaar in de clinch. Beide mogen elkaar niet, iets wat wordt versterkt door het feit dat de Senator de club van Jedi voor geen meter vertrouwt. Waar Rayencourt een paar weken geleden enkel nog als onduidelijk hologram in beeld kwam, zien we nu dat hij wordt gespeeld door David Harewood: niet de minste acteur! Dit doet vermoeden dat er nog een grotere rol voor hem is gepland.
Hints naar de toekomst
En dat is niet het enige moment waardoor ik het vermoeden kreeg dat we voorlopig nog niet klaar zijn met The Acolyte. Dit werd namelijk versterkt door een tweetal mysterieuze verschijningen. Of zou het een en dezelfde zijn? Allereerst zien we dat Vernestra een kort overleg pleegt met iemand van wie we enkel de stem horen. Maar het meest opvallende was toch wel de duistere figuur op de planeet van waar Osha en The Stranger vertrekken: Deze had verdacht veel weg van een zekere Darth Plagueis! Naar verluidt de latere Sith Master worden van Palpatine. In Revenge of the Sith horen we Palpatine namelijk vertellen over deze Sith Lord en zijn vaardigheden om leven te scheppen door middel van The Force. Gaan we in The Acolyte zien hoe hij dit met de in The Force gecreëerde Osha en/of Mae voor elkaar krijgt?
Op Brendok worden we als kijker getrakteerd op een knallend eindbaasgevecht waarin Sol en The Stranger het tegen elkaar opnemen. Ondertussen groeien Mae en Osha opnieuw nader tot elkaar. Beide zusjes raken even later betrokken bij het gevecht en een verzwakte Master Sol wordt vervolgens door één van de twee gedood. Het is echter niet Mae die dit doet, maar Osha zelf! Wanneer ze Sols beschadigde lightsaber in de hand neemt, verandert de kleur van Jedi-blauw naar Sith-rood. Dit maakt duidelijk dat haar overstap naar de Dark Side compleet is.
Vernestra arriveert net te laat op Brendok. We zien vervolgens hoe ze beseft dat The Stranger haar oude Padawan is. Ik vermoedde hierdoor even dat het om Imri Cantaros uit de High Republic-verhalen ging, maar dit zou qua leeftijd nooit kunnen kloppen. Een latere Padawan vermoed ik dus. Vanwege de onenigheid met de Senaat besluit Vernestra een aangepaste versie van de gebeurtenissen als officiële verklaring te geven. De aflevering eindigt met de gevangenneming van Mae en een tease waarbij we Vernestra de enige echte Master Yoda zien ontmoeten.
Perfect in balans
Waar bij veel series en seizoenen de slotaflevering er nog weleens voor kan zorgen dat je naar een weinig verrassende eindconfrontatie mag kijken, zat ik bij The Acolyte regelmatig vol verbijstering te kijken wat zich voltrok. Op een positieve manier welteverstaan! En dat is geheel in de stijl van de rest van het seizoen. Ik werd erg blij van de verschillende opvallende momenten in de aflevering: van toffe lightsaber-details en de glimp van Plagueis tot de dood van Master Sol en de nieuwe spanningen tussen de Jedi en de Senaat.
Een aflevering valt of staat natuurlijk niet alleen met de opvallende gebeurtenissen. Wanneer we ‘The Acolyte’ (de aflevering dus) als seizoensafsluiter beschouwen, is deze dik in orde. De typische Star Wars-balans die ik in mijn reviews al vaker heb genoemd (een gelijke verhouding tussen verwondering en herkenbaarheid) is ook nu weer perfect gevangen. Verder worden er een hoop losse eindjes afgewerkt, de emotionele momenten worden nog iets dikker aangezet en als klap op de vuurpijl mogen we genieten van een spectaculaire eindconfrontatie die resulteert in een wel heel duister einde voor dit seizoen: nagenoeg alle helden zijn overleden. De Dark Side heeft gezegevierd.
Details, details
Natuurlijk heeft ook deze slotaflevering zijn mindere kanten. Die zijn er zeker, maar in mijn ogen blijft het bij details. De mindere aspecten zijn bij lange na niet genoeg om mijn enthousiasme weg te nemen. Ik had bijvoorbeeld verwacht dat Vernestra nog eens in actie zou komen, aangezien we enkele afleveringen geleden al een glimp van haar lightsaber-zweep opvingen. Ik vermoedde dat dat een introductie zou worden op een spectaculair eindgevecht, maar dat bleef helaas uit. De spontane switch naar politieke intrige voelde ook wat onwennig in zo’n laatste aflevering. Verder kwam het einde ondanks het gedurfde karakter minder bevredigend op me over dan ik had gehoopt.
Dat laatste heeft er natuurlijk mee te maken dat hiermee alle deuren worden opengezet voor een vervolgseizoen. Mocht dit gebeuren, zouden we daar dan blij mee? Nou, ik hink een beetje op twee gedachten: Ten eerste zou ik het natuurlijk fantastisch vinden als we meer The Acolyte krijgen, waarbij we zien hoe het verder gaat met de zusjes en Qimir. Aan de andere kant gaat er natuurlijk eerst een aantal jaren overheen voor het zover is. Daarbij zijn er van de originele cast nog maar zo weinig spelers over dat een vervolg wellicht net zo goed een compleet andere serie zou mogen worden. Wellicht iets met een compleet andere titel, dat zich enkele jaren verderop in de tijdlijn afspeelt.
Maar over de seizoensafsluiter was ik zeer tevreden! Dit werd nog eens onderstreept doordat ik de mazzel had dat aflevering 8 tijdens de zomervakantie uitkwam. Hierdoor kon ik mijn eerste viewing doen in het bijzijn van mijn gezin. Terwijl ik aan de buis gekluisterd was, kreeg ik vanuit mijn ooghoeken de reacties van mijn zoontjes ook een beetje mee. En die logen er niet om. Mijn oudste verschoof meerdere keren naar het puntje van de bank wanneer het spanned werd. Daarbij hoorde ik de kinderen (en mijzelf) regelmatig “wow!” roepen. Als ik dit als graadmeter voor de aflevering zou mogen nemen, zit het wel goed!
Zo, en nu ga ik The Acolyte opnieuw kijken. De aflevering dus. Maar misschien de hele serie meteen ook opnieuw!