Inmiddels zitten we tot over onze oren in Phase II van The High Republic. Sinds de start een half jaar geleden hebben we al van een aantal boeken, een audio drama, diverse korte verhalen en een dozijn comics mogen genieten. De comics verschenen vooral bij Marvel, maar laten we ook Dark Horse Comics niet vergeten. Van deze uitgever verscheen deze week het derde deel van The High Republic Adventures.
Wanneer je The High Republic Adventures #3 openslaat, val je met je neus in de boter. Er wordt geen tijd verspild aan een samenvatting van voorgaande gebeurtenissen en je ziet de hoofdpersoon direct in een hachelijke situatie. Dit maakt direct duidelijk dat je het eerste en tweede deel van deze serie ook gelezen moet hebben. Het is in elk geval niet te vergelijken met de eveneens van Dark Horse Comics afkomstige Star Wars-serie Hyperspace Adventures, waarvan de delen afzonderlijk te lezen zijn.
Aan boord van de Grim Devourer (het schip dat is gestolen van de Dank Graks) heeft Jedi Padawan Sav Malagán het moeilijk. Nadat haar Jedi Master Kaktorf er achter is gekomen dat Sav zich bij de piraten van Maz Kanata heeft aangesloten, neemt hij via hologram contact op om haar uit te horen. Sav komt niet verder dan wat smoesjes, maar in gedachten gaat ze nog even langs de voorbije gebeurtenissen. Iets wat voor de lezer handig is om opnieuw op de hoogte te komen van de status quo binnen deze serie.
De conversatie komt vroegtijdig ten einde, waarna Sav kan bijkomen in het bijzijn van Maz Kanata en Coromont Vizzle. Een mooi moment om de crew nog wat beter te leren kennen. Via enkele flashbacks leren we wat meer over de mysterieuze Alak. We komen er achter dat hij en zijn beschermelinge Quiet Shan de enige afstammelingen zijn van de moordenaarssekte Scarlet Skulls. Wanneer deze naam je bekend voorkomt, heb je waarschijnlijk het Phase I-boek Midnight Horizon (van dezelfde schrijver als deze comic) reeds gelezen, want hierin werd deze sekte eerder al genoemd.
Ondertussen zitten de Dank Graks ook niet stil. Zij bevinden zich aan boord van de Venomed Scabbard, oorspronkelijk het schip van Maz. In het vorige deel konden we namelijk lezen dat beide partijen tijdens hun conflict van schip waren gewisseld. Arkik, de Geonosiaanse leider van de bende, zet koers naar de geheime opslagplaats van de Lasat Frander. Hier wil hij een speciaal soort schepen aanschaffen, maar Frander werkt tegen. Dit geeft Sav Malagán en de bende van Maz genoeg tijd om de Dank Graks naar hun verborgen locatie te kunnen volgen. Wanneer de twee groepen elkaar treffen, gaat dit niet zonder slag of stoot.
Tot zover weinig bijzonders qua verhaal. Dit herkennen we een beetje uit de voorgaande delen. Het voelt een beetje alsof we moeten wachten op een écht schokkende plottwist die het verhaal een andere richting in stuurt, maar die komt nog niet echt. Al doet hoofdpersoon Sav aan het aan het eind van deze uitgave wel een bijzondere uitspraak die benieuwd maakt naar het volgende deel. Gelukkig is het niet per sé het verhaal wat deze comic interessant maakt, maar de vertelstijl. Hoe verder we in de reeks komen, hoe meer opvalt hoe fijn deze is.
We leren de verschillende karakters namelijk steeds beter kennen. In de vorige delen zijn de pionnen klaargezet, en inmiddels kan er echt gespeeld gaan worden. Vooral de bekendheid met het team van Maz werpt inmiddels zijn vruchten af, want nu we ze wat beter kennen zijn ieders eigenzinnige maniertjes veel beter te waarderen. Sav Malagán wordt wat zelfverzekerder, maar moet nog veel leren. Maz Kanata is wat speelser dan in haar latere jaren (ten tijde van de sequel-trilogie). Op Alak na neemt de rest van de crew het allemaal niet te serieus. Iets wat je als lezer ook niet moet doen, want de gedragingen van de helden komen bijna over als slapstick. Zelf vond ik het prettig lezen, maar ik kan me voorstellen dat het niet ieders ding is. Het is elk geval duidelijk te merken dat dit de schrijfstijl is van Daniel José Older.
Uiteraard moet de visuele stijl hier bij passen. Een dergelijk verhaal zou in een hyperrealistische stijl niet goed overkomen. Gelukkig weten we inmiddels al een paar delen dat tekenaar Toni Bruno hier perfect bij past. Hij lijkt zijn draai in deze serie steeds beter te vinden, want het tekenwerk lijkt mee te evolueren met het verhaalverloop: het tekenwerk komt een stuk zelfverzekerder over. Enkele toffe panels die eruit springen zijn de flashbacks omtrekt Alak, de mimiek van Frander, en de acties van Dexter Jettster. Qua omgevingen en voertuig-designs had het echter allemaal wat overzichtelijker gemogen.
Als ik dit derde deel van The High Republic Adventures in een paar woorden zou moeten samenvatten, zou ik het “meer van hetzelfde” noemen. Dat klinkt misschien niet heel positief, maar de vorige delen waren eigenlijk best prima en deze lijn wordt consistent voortgezet. Maar tot dusver is er nog weinig dat deze serie echt heel opvallend maakt. Wanneer je het grootste deel van de voorgaande High Republic-verhalen (ook uit Phase I) hebt gelezen, zou de waardering van dit hoofdstuk tot bovengemiddeld kunnen stijgen. De diverse connecties met andere verhalen uit dit tijdperk zijn namelijk erg fijn! Een leuke comic dus, maar in eerste instantie niet heel bijzonder.
Star Wars: The High Republic Adventures #3 wordt door Dark Horse Comics enkel in de Verenigde Staten en Canada uitgegeven. Het is uiteraard wel mogelijk deze comic te importeren via bepaalde webwinkels, of af te wachten tot een Europese uitgever de comic hier uitbrengt.
Met dank aan Dark Horse Comics voor het ter beschikking stellen van Star Wars: The High Republic Adventures #3 voor deze review.