Begin juni werden we als Star Wars-fans getrakteerd op de release van The Acolyte. Deze serie, gecreëerd door Leslye Headland, werd door het publiek verschillend ontvangen. Ondanks de kritiek en aan de andere kant het enthousiasme werd deze serie goed bekeken. Waar in mijn ogen minder aandacht aan werd besteed is de muziek die werd gecreëerd voor deze serie. Door mijn voorliefde voor filmmuziek is een review over de soundtrack van deze serie weer eens wat anders.
Muziek en Star Wars is een combinatie waar vele mensen herinneringen aan hebben of een bepaald gevoel bij krijgen. Denk maar aan de iconische Imperial March die ik het liefst aanzet als ik aan het lopen ben en je het gevoel krijgt dat je Darth Vader zelf bent, Duel of the Fates en natuurlijk DE opening in de films, de Star Wars Main Theme, waar menigeen toch even stil van wordt. En dat allemaal door één man… John Williams!
Voor The Acolyte is de muziek gecomponeerd door Michael Abels, een Amerikaanse componist geboren in 1962. Michael Abels kennen we onder andere van het componeren van de muziek voor films als Get Out (2017), Nightbooks (2021) en Breaking (2022). In deze laatste titel speelde John Boyega die we allemaal kennen als Finn uit de laatste Star Wars-trilogie. In 2023 heeft de opera Omar, gecomponeerd door Michael Abels en Rhiannon Giddens, de Pulitzerprijs voor Muziek gewonnen.
Gezien zijn imposante werk en ervaring in het componeren van meerdere genres zoals horror, science fiction, dark fantasy en drama is de keuze voor Abels vrij logisch. Al wist ik niet meteen wie hij was en moest ik toch op onderzoek uit.
De soundtrack van The Acolyte is uitgebracht in twee delen: Een voor aflevering 1 t/m 4 en een voor 5 t/m 8. Op de bekende streamingdiensten is het album zowel in twee delen als ook in zijn geheel te luisteren. In totaal duurt het album drie uur en vijfenveertig minuten. Dat zijn zeker wat uurtjes, echter word je in die tijd getrakteerd op een fantastische reis door acht afleveringen.
Abels gaf in een recent interview met StarWars.com een prachtige omschrijving:
It’s important that the music feel as innovative as the story is in the Star Wars world and also feel very familiar because it is part of the Star Wars world. If you listen to the score, in each cue there’s a very conscious decision about how familiar and how unfamiliar it should be and where it lies along that spectrum.
Het complete album begint met het nummer wat in de aftiteling van aflevering acht ten gehore wordt gebracht. Namelijk Power of Two gezongen door Victoria Monét. Een popsong op een bombastisch en intens gecomponeerd album. Ik moet wel zeggen dat ik dit een verrassend goed nummer vind. Het liedje gaat over de kracht van twee zielen die zo aan elkaar verbonden zijn dat het soms moeilijk is om ze van elkaar te (onder)scheiden. Refererend naar Osha en Mae die door de Force zijn gecreëerd en in hun jongere jaren onafscheidelijk waren. Ik moest ook meteen denken aan “The Rule of Two”: Een regel in het leven geroepen door de Sith Lord Darth Bane. Een regel die zich concentreerde op de Force-dyade, een combinatie van twee Force-gevoelige wezens die met elkaar verbonden waren door een unieke band die onbreekbaar was.
The musical themes in The Acolyte are tied more to an emotion or a point of view or a literary theme than they are to a particular character.
Elk werk op dit album geeft een bepaald gevoel of (h)erkenning. Van de bombastische en intense muziek tijdens de lightsaber-gevechten (o.a. Multicolored Lightsaber Battle), het herkenbare geluid als we Coruscant in beeld krijgen (Classroom On Coruscant) tot het horror-geïnspireerde gevoel wanneer The Stranger zijn opwachting maakt. Dit intense, donkere en bijna enge gevoel krijg je als je naar Dark Master Descends, Very Dark en Awake In The Aftermath luistert. Er waren ook stukken bij die me erg sterk deden denk aan de sfeer van de game Jedi: Fallen Order.
Een leuk weetje is dat in de serie muzikaal een link is gelegd naar Kylo Ren. Het internet ging los toen aan het einde van aflevering 5 enkele seconden van Kylo Ren’s Theme voorbijkwamen. Als je goed luistert naar What Extraordinary Beings We Are (vanaf 0:37) en luistert naar Farewell op het soundtrack-album van Episode 9: The Rise of Skywalker dan snap je wel wat men bedoelt.
Uit enthousiasme kan ik van elk nummer op dit album iets zeggen. Echter dat is het ook het persoonlijke gevoel van het luisteren naar muziek. Ik ben er namelijk van overtuigd dat muziek iets in ons teweegbrengt dat heel persoonlijk is. Of we nu wel of geen fan zijn The Acolyte. Ik werd erg blij van deze soundtrack mede door de meesterlijke manier van componeren en diversiteit van thema’s die op muzikaal gebied voorbijkwamen. Neem de tijd, zet een koptelefoon op of luister het op je Hi-Fi systeem en geniet van dit album.
Deze gastrecensie is geschreven door Joran Edens