Om vooruit te komen moet soms terug gegaan worden naar het verleden. De vierde aflevering van Willow toont geschiedenis met een moderne twist…
Deze review staat vol met spoilers. Heb je de aflevering nog niet gezien, stream deze dan, voor het lezen, eerst op Disney+.
Review Aflevering 1: The Gales
Review Aflevering 2: The High Aldwin
Review Aflevering 3: The Battle of the Slaughtered Lamb
In het verleden heb ik menig horrorfilm gezien waarbij mensen in een bepaald huis moeten slapen en daar de nacht der nachtmerries mee mogen maken. Huizen waarbij je gewoon weg moet blijven, maar bij het betreden alles op alles wordt gezet om jou om te leggen, of naar buiten te krijgen. De huizen komen tot leven, of dat nu fysiek is of in het hoofd van de hoofdrolspelers in de film. Het kasteel van Nockmaar, wat vroeger (ten tijde van de originele Willow-film) het kasteel was van de verschrikkelijk kwaadaardige Bavmorda, is ook zo’n plek. En mocht je die film hebben gemist, dan maakt de serie je dat meteen duidelijk. Constante regen, duisternis, bliksem, gescheurde muren en begroeiing van oude planten, het zijn de standaard elementen die een plek onheilspellend maken. De serie doet zijn best om het kwaad haast tastbaar te maken. Toch is het de enige plek waar onze ‘Fellowship’ heen moet gaan om Graydon van het kwaad te redden. Mocht dit niet lukken, dan kan hij de volgende Commander Ballentine worden…
Horror meets Willow
De aflevering, welke duidelijk qua stijl heel anders in opzet is dan de afleveringen hiervoor, speelt duidelijk leentjebuur bij het horrorgenre en omarmt dit met liefde. Op het moment dat we door de poorten van het kasteel lopen horen we Kit’s moeder (Sorsha) zeggen dat dit de plek was waar Bavmorda ten val kwam, maar ook waar haar geest de aanval wist te overleven. Haar bloed leeft ook nog, in Shorsha, haar zoon Airk en in Kit zelf. Het gevecht dat jaren geleden plaatsvond in de hoogste toren om het ritueel rondom Elora Danan’s ziel, is duidelijk nog niet ten einde gekomen. De manier waarop Willow Bavmorda zou hebben kunnen verslaan is dan ook groter gemaakt dan dat het geval was. Zijn verhaal is een legende geworden, maar niet geheel gedompeld in realiteit. Weten we meteen waarom iedereen dacht dat hij de grootste tovenaar was, terwijl al het bewijs het tegendeel liet zien. Toch is Willow de grootste hulp die ze krijgen wanneer het kasteel de groep tegen elkaar uit probeert te spelen. Een psychologisch spel wordt gestart en het vertrouwen in elkaar extreem getest.
Het kasteel weet precies hoe de emoties te voeden waardoor iedereen elkaar niet meer uit kan staan. Of het zorgt ervoor dat mensen van elkaar weglopen, en juist de dingen doen die ze verboden zijn. “Ga nooit naar de hoogste toren!” Terwijl Graydon aan een ketting ligt, wachtende om in het duister te vallen, zetten Willow en Elora echter alles op alles om hem te redden van dit noodlot. Echter, ook via hem weet Nockmaar haar plan ten uitvoer te brengen wanneer hij Elora toch richting die hoogste toren krijgt. Daar zien we niet alleen een confrontatie waarvan we wisten dat ‘ie er aan zat te komen, maar ook hoe de serie slim inspeelt op de gebeurtenissen uit de originele film. Middels hele toffe technieken ‘speelt’ de film zelfs tijdens deze aflevering af. Om er voor te zorgen dat mensen die Willow uit 1988 niet gezien hebben toch weten wat er op het spel staat, alsook om de link met de bloedlijn duidelijk te maken. Wanneer zelfs Bavmorda en de jonge Willow elkaar hier wederom treffen, op dezelfde plek als meer dan dertig jaar geleden, kun je niet anders dan opmerken dat de schrijvers duidelijk fans zijn van het origineel.
De kracht zit in jezelf
En ineens lijkt het te klikken. Elora begint te begrijpen wat er gebeurde in die toren en wat de offers waren in het verleden om haar toekomst te beschermen. Ze ziet hoe haar moeder sterft om haar te redden en hoe Bavmorda het opneemt tegen een jonge Willow. Het moment dat Willow aangeeft dat hij opnieuw ten strijde trekt met zijn vrienden, waarbij we een schim van Raziel zien veranderen in de nieuwe cast, is prachtig. Toch lijkt de grip van Nockmaar en Bavmorda sterker te zijn dan we dachten en weet de inmiddels duistere Graydon Elora’s geloof flink te doen wankelen. Het is Kit die haar op dit moment laat weten dat de kracht die Elora nodig heeft gewoon in haar zit. Het zaadje is uitgekomen, haar magie werkt.
The Whispers of Nockmaar is een duistere episode die geheel tegen dat ingaat wat we voorheen zagen. Er is geen tijd voor de bekende humor, er is geen tijd voor enige vorm van licht. Het avontuur neemt een duistere afslag en brengt heden en verleden samen op een sterke, slimme manier. Met een opgeheven hoofd lopen onze hoofdrolspelers bij de eerste zonnestralen Nockmaar uit met een opgeheven hoofd, exact zoals ik mij voelde op dit moment. Dit was een avontuur, niet groots, episch of gewelddadig, maar klein, intiem en extreem krachtig. Dat we daarna nog even een blik krijgen van de vermiste Airk, gevangen in de ruïnes van The Imemmorial City, geeft hoop voor wat komen gaat. Alhoewel, het bloed van Bavmorda stroomt ook door zijn aderen….