Tales of the Jedi

Tales of the Jedi review

Een aanvulling op de verhalen van Count Dooku en Ahsoka Tano

Deze week was belangrijk voor Star Wars releases op Disney+, want naast de nieuwe Andor-aflevering verschenen de zes afleveringen van het op Celebration aangekondigde Tales of the Jedi.

Van tevoren wisten we al dat we drie shorts (korte afleveringen van ~15 minuten) zouden krijgen over Ahsoka en Dooku. Zoals de titel van de serie doet vermoeden betreft het hier een nog niet eerder verkende periode met Dooku in de tijd dat hij nog deel uitmaakte van de Jedi Order. Nu ik de afleveringen eindelijk heb gezien kan ik zeggen dat ik hier oprecht van heb genoten en dat het bij vlagen de hoogtepunten uit The Clone Wars heeft weten te benaderen. Ik weet echter ook dat dit niet voor iedereen geldt, met name boekenlezers heb ik in onze community zien klagen over het feit dat er opnieuw wordt getornd aan reeds gevestigde verhalen.

Verdieping van Ahsoka in Tales of the Jedi

Zelf ben ik begonnen met de drie Ahsoka-afleveringen, welke als aflevering 1, 5 en 6 van dit seizoen op Disney+ staan. Gezien de korte tijd die de afleveringen duren (tussen de 13-17 minuten) verbaasde ik me over het feit dat het Dave Filoni weer is gelukt om een afgerond verhaal binnen die kaders over te brengen. Ik vond de eerste aflevering, waarin we Ahsoka als baby een tijgerachtig beest zien temmen, interessant omdat we eindelijk iets meer zien over de Togruta-stam waartoe zij in haar vroege leven behoorde. De relatie tussen ouder en kind is in Star Wars van oudsher belangrijk geweest en überhaupt is het thema ‘familie’ natuurlijk doordrenkt in de hele saga. Hier zagen we Ahsoka’s eerste “Force-truc”, waarmee ze door haar stam al op jonge leeftijd is herkend als een Jedi. Leuke touch vond ikzelf de terugkeer van Janina Gavankar (Iden Versio) in Star Wars, die de rol van Ahsoka’s moeder op zich heeft genomen.

De tweede Ahsoka-aflevering zien we haar trainen voor het oog van de Jedi Council, tot ongenoegen van Anakin. Hij vindt dat de training, die overigens alle Jedi moeten ondergaan zoals Ahsoka aangeeft, onvoldoende aansluit bij de praktijk. Hij wil per se dat zijn eigen leerling beter en harder wordt getraind, dat ze bestand is tegen het allerbeste wat de vijand te bieden kan hebben. Hierop worden uiteindelijk Captain Rex en zijn Clone troopers gevraagd om hierin te ondersteunen. Ik vond het tof dat we hier de overgang van Ahsoka’s lightsaber-style van een enkel zwaard naar dubbele zwaarden zagen gaan. Desondanks faalde ze telkens, ook al duurde het steeds langer voordat ze werd geraakt. De boodschap die deze aflevering overbracht was m.i. dan ook dat de weg naar het beheersen van een vaardigheid letterlijk met vallen en opstaan gaat. Het maakt in mindere mate uit hoe goed je iets kunt, waar het vooral om gaat is hoe vaak je weer opstaat en dat je niet opgeeft: de aanhouder wint. Mooie bonus hier is dat het een toffe foreshadowing is van de scène in seizoen 7 van The Clone Wars waarin Ahsoka, omringd door Rex en zijn Clone troopers, wordt aangevallen in de momenten kort na het uitroepen van Order 66. Tegen die tijd heeft ze zoveel ervaring met haar twee lightsabers dat ze zich uit de situatie kan redden, ondanks dat ze toen verrast werd.

De laatste aflevering vertelde het verhaal over Ahsoka die oog in oog komt te staan met een Inquisitor tijdens de periode nadat ze er zelf voor koos om de Jedi Order te verlaten. Omdat ik zelf het boek Ahsoka (2016) niet heb gelezen kan ik niet spreken voor de groep mensen die zich ergeren aan de confrontatie met de Inquisitor zoals die hier in beeld is gebracht. Als neutrale kijker kon ik in het bijzonder genieten van de opbouw ernaartoe en het korte duel, waarbij de muziek van Kevin Kiner (The Clone Wars, Star Wars Rebels) extra goed binnenkwam. Het was een spectaculair einde van een korte serie met interessante Jedi-verhalen die we nog niet eerder hebben gezien. Ik hoop dat Lucasfilm en Dave Filoni hierin kansen ziet om in de toekomst meer te vertellen.

De val van Jedi Master Dooku

Ik denk dat ik voor de meeste Star Wars fans spreek als ik zeg dat de Dooku-afleveringen het hoogtepunt van deze serie waren. Vooraf werd met trots aangekondigd dat Liam Neeson (Qui-Gon Jinn) en zijn zoon de stem van Qui-Gon zouden inspreken, achteraf blijkt dat dit slechts voor enkele regels tekst was. Zeker Neeson heeft niet meer dan een paar korte zinnen ingesproken, maar de scènes leefden hierdoor wel een stuk meer en vooral het besef dat Dooku ten tijde van de gebeurtenissen in The Phantom Menace nog een actief lid van de Jedi Order was, was mind-blowing voor mij. Vergeef me als dit in het boek Dooku: Jedi Lost (2019) ook al ter sprake is gekomen.

De Dooku-afleveringen voelden aan als een korte trilogie waarin we de transitie van Jedi Master Dooku naar Sith Lord Dooku hebben gezien. Wat dat betreft doen deze drie afleveringen m.i. niet onder voor de prequels die de val van Anakin Skywalker hebben gepoogd in beeld te brengen. We zien Dooku op zijn eigen manier een conflict oplossen tussen de burgers van een dorp en hun senator, waarin het ook meteen duidelijk is waarom Qui-Gon later op zijn eigen manier kritisch kijkt naar de keuzes van de Jedi Council en hun raad niet blindelings opvolgt. In de tweede aflevering leren we hoe Mace Windu zijn plek in de Jedi Council heeft verdiend en dat de methodiek van Dooku wederom anders is dan het Jedi-protocol waar Windu en zijn gelijkgezinden zoveel waarde aan hechten. Tot slot is het lot van Yaddle, die overigens in tegenstelling tot Yoda prima Galactic Basic praat en is ingesproken door Bryce Dallas Howard, schitterend in beeld gebracht met daarbij gepaste Star Wars muziek en zien we de definitieve overgang van Dooku als Jedi naar Sith Lord.

Later bedacht ik me dat het eigenlijk wel een meesterzet was door Palpatine om Qui-Gon te laten doden door Maul, want niet alleen was Qui-Gon m.i. de enige die Anakin vanuit een vaderrol kon behoeden voor de val naar de dark side (iets waar Obi-Wan het vanuit zijn broederrelatie met Anakin veel moeilijker mee had), ook heeft de dood van Qui-Gon zoals het nu lijkt Dooku over het randje geduwd en hem definitief doen aansluiten bij Palpatine. Je kunt je ook afvragen hoelang Dooku nog een dubbelrol zou hebben gespeeld als Yaddle hem niet stiekem had achtervolgd waardoor hij haar heeft moeten doden voor het oog van zijn nieuwe meester, maar het daadwerkelijk doden van zijn collega-Jedi bleek net datgene te zijn wat Dooku nodig had om de Order voorgoed achter zich te (moeten) laten.

Al met al bracht Tales of the Jedi in de krappe anderhalf uur dat het duurde een hoop nieuwe context en invalshoeken aan de verhalen die we al kenden over de Jedi ten tijde van de prequels. In een Dooku-aflevering werd bijvoorbeeld ook getoond waardoor het komt dat Kamino in Attack of the Clones uit de Jedi Archives was verdwenen toen Obi-Wan daarnaar op zoek was. Laten we inderdaad hopen dat we in de toekomst meer van dergelijke verhalen te zien krijgen, wellicht zou een Tales of the Sith ook niet misstaan? Disney en Dave Filoni; doe er wat mee!

Star Wars Awakens
Een gezellige, sfeervolle community en een veilige omgeving waarin liefhebbers van popcultuur een hechte groep vormen.
Klik in dit vakje om meteen deel te nemen!