We kregen deze week in Andor een les over opoffering voor het hogere doel en dat degenen in macht nooit sterker zijn dan degenen over wie ze deze macht uitoefenen, als deze groep het voor elkaar krijgt om de onderlinge kracht te bundelen.
Deze review staat vol met spoilers. Heb je de aflevering nog niet gezien, stream deze dan, voor het lezen, eerst op Disney+.
Review Aflevering 2: That Would Be Me
Review Aflevering 3: Reckoning
Review Aflevering 5: The Axe Forgets
Review Aflevering 7: Announcement
Andor vraagt meer om herbekijken dan de Star Wars series tot dusver
Waar The Mandalorian op zijn beurt uiteraard de nodige epische momenten met zich meebracht (de terugkeer van Boba Fett, Bo-Katan, Ahsoka Tano en Luke Skywalker om maar wat te noemen…), zijn het in Andor niet zozeer de momenten zelf, maar vooral de weg ernaartoe die het opnieuw kijken van deze serie waard maakt. Bij de andere series heb je niet snel de behoefte om de serie als geheel te herkijken en zijn het waarschijnlijk vooral specifieke momenten die je iets vaker hebt gezien dan de rest van de show.
Een abrupt afscheid
Aflevering 10 van Andor, de climax van het verhaal waarin Cassian Andor en duizenden anderen onterecht zijn gevangengenomen en tegelijkertijd het plan van een opstartende Rebellion steeds meer vorm krijgt, brengt ons de ontsnapping waar wij al een paar weken naar uitkeken. Daarbij was de serie ook in staat om ons te verrassen met een personagetwist. One Way Out zal op langere termijn vooral worden herinnerd als de aflevering waarin Andor, Melshi en vele anderen uit de gevangenis ontsnapten. Mijzelf zal de aflevering vooral nog even vasthouden vanwege het abrupte afscheid tussen Kino Loy en Cassian en de speeches van zowel Kino als Luthen op het eind van de aflevering. We zagen in de voorgaande aflevering Kino Loy veranderen van een rigide norse medegevangene die het systeem braaf volgt (hij wilde Cassian in eerste instantie niet eens antwoord geven op de vraag hoeveel Imperials er op de verdieping rondlopen, tot de laatste scène van de aflevering) naar iemand die bereid is om een plan te smeden en zich met de moed der wanhoop te verzetten tegen het regime waar hij tot dat moment nog enige eerbied voor had.
De climax van de ontsnapping, waarbij de duizenden gevangenen via deze ene weg (one way out!) vanaf grote hoogte in het water moesten springen, kreeg een extra emotionele laag toen Kino aangaf dat hij niet kan zwemmen. Cassian verstaat hem niet, maar heeft geen andere keus dan met de massa de sprong te moeten wagen. Of Kino Loy uiteindelijk ook is ontsnapt wordt in het midden gelaten, maar iets zegt me dat we dit personage niet meer gaan terugzien. Het brengt de tragiek van de show, die bij vlagen zwaar op het hart drukt en weinig komische momenten brengt, weer een trede hoger en hoewel ik weet dat Andor niet voor iedereen is kan ik niet anders zeggen dan dat het voor mij met afstand de beste Star Wars serie tot op heden is.
On program!
Hoewel er dus weinig wordt gelachen in deze serie betrapte ik me er wel om dat ik even in een korte lachbui uitbarstte toen Cassian en Kino twee Imperials bij het interne commandocentrum onder schot hielden en Cassian de woorden “On program!” naar hen riep, waarna die snel hun handen op hun hoofd deden en de vereiste houding aannamen. Hetgeen al tijdenlang op diezelfde manier van hun gevangenen werd geëist. “The inmates are running the asylum.”
De scène waarin alle gevangenen het opnamen tegen het personeel van de Empire werd heel goed in beeld gebracht. De theme van de serie werd bombastischer dan ooit afgespeeld en de emotionele ontlading en chaos die hun acties teweegbrachten bij de gevangenen was een kunstwerkje binnen het frame dat Andor heet. De ontsnapping van Cassian en Melshi (die Cassian’s echte naam nog niet weet, behalve dat die zichzelf voordeed als Keef) is het laatste shot van deze aflevering, waarbij ik verwacht dat we in de twee finale afleveringen en het tweede seizoen hun relatie verder uitgebouwd gaan zien worden naar het niveau dat ze elkaar ten tijde van Rogue One hun eigen leven toevertrouwen.
De opoffering van Luthen Rael
Ondertussen zien we deze aflevering eindelijk iets meer van Luthen Rael. Hij heeft de touwtjes van zijn rebellencel nauw in handen en kiest er bewust voor om informatie achter te houden wanneer hij aan zijn ISB spion Lonni vertelt dat hij niks van doen had met het incident op Aldhani (aflevering 4-6). Zijn speech waarin hij antwoord geeft op de vraag wat hij zelf precies opoffert voor de zaak is er eentje die het waard is om woord voor woord op je in te laten zakken. Hoewel het op mij gezien het spreektempo, de woordkeus en formulering overkwam als een stuk ingestudeerde tekst (wat het natuurlijk ook is, want hey, het blijft acteerwerk) kwam het wel bij me ‘binnen’ en kan ik met deze indruk ook prima leven, omdat ik me kan voorstellen dat Luthen het antwoord op die vraag door de jaren heen wel vaker heeft moeten geven.
Andor stevent nu af op de eerder aangekondigde finale van twee afleveringen, waarbij ik me afvraag of die finale meteen vanaf dit eindpunt aanvangt of dat er een korte tijdsprong zal worden gemaakt. Cassian, Melshi en vele andere ontsnapte gevangenen bevinden zich zonder geld, fatsoenlijke kleren en voedsel op een planeet waar de Empire weet dat er een uitbraak is geweest. Zullen ze direct terugslaan? En hoe zit het met Mon Mothma, die enerzijds geld nodig heeft maar daarvoor niet haar dochter wilt koppelen aan de zoon van een louche lijkende privébankeigenaar. Lukt het haar om de balans tussen familie en persoonlijke banden op te wegen en indien nodig op te offeren voor de hoop die een Rebellion biedt? We zullen er snel achterkomen: op 16 en 23 november verschijnen de laatste afleveringen van het Andor op Disney+.