Volgt de Marvel formule perfect
Charmante en geloofwaardige hoofdpersonages
Humor
Niet genoeg screentime voor de schurken
Vergeetbaar
Hier bij Star Wars Awakens zijn we al in volle sprint richting The Last Jedi. Met nog een krappe twee maanden te gaan is er weinig dat ons er van kan weerhouden om meer over de nieuwste Star Wars film te weten te komen. Echter, als Disney een uitnodiging voor Thor Ragnarok op de digitale mat ploft, kunnen we dat niet negeren. Met ruimteschepen, bovennatuurlijke krachten en rare aliens heeft de zeventiende film in Marvel’s film-universum alle ingrediënten om ons te vermaken. Maar is het een topschotel of het cinematische equivalent van bier met chocomel?
Om kort te zijn, ik zou de chef een forse fooi geven. Regisseur Taika Waititi heeft een prachtige en kleurrijke film neergezet. Ieder shot is een plaatje, en ieder plot-element krijgt ruim de tijd om te ademen. De ergste dag uit Thor’s leven die de film in gang zet, zijn strijd om van de gladiatorenplaneet Sakaar af te komen, en zijn uiteindelijke terugkeer naar Asgard, nergens voelt het gehaast en geen wending voelt geforceerd.
Wat helaas wel af en toe een beetje uitgekauwd overkomt is de humor. Er is duidelijk voor gekozen om de Thor franchise iets dichter naar Guardians of the Galaxy te laten groeien. En waar de Guardians al sinds het begin 100% grappen en grollen is, voelt het enigszins geforceerd om Thor te horen praten over een portaal dat men de Grote Anus in de Lucht noemt. Gelukkig is de komische timing van Hemsworth en de rest van de cast goed. Een groot deel van de grappen landt wel, en dit doet een frisse wind door de Thor franchise waaien.
Diezelfde cast is dan ook precies waar Thor Ragnarok hoge ogen gooit. Iedereen die bij deze film betrokken was, had het naar zijn zin, en dat kan je duidelijk zien. Chris Hemsworth (Thor), Tom Hiddleston (Loki) en Mark Ruffalo (Hulk/Bruce Banner) zijn inmiddels bekende waarden voor Marvel, en ze zijn hier op hun best. Nieuwkomers Cate Blanchett (Hela) en Jeff Goldblum (Grandmaster) spelen schurken volgens het traditionele Marvel-boekje: Niet bijzonder diepgaand maar wel puur genot om naar te kijken. En de nieuwe heldin Tessa Thompson (Valkyrie) steelt iedere scene waar ze in zit. Solo: A Star Wars Story heeft wat gemist door haar niet te casten.
Hoezeer de acteurs echter ook hun best doen, een emotionele punch bevat Thor Ragnarok niet. Er gebeuren veel dramatische dingen, voor Thor persoonlijk en voor het Marvel-universum in zijn geheel. Maar door het overmatig gebruik van een humoristisch sausje voelen zware gebeurtenissen nooit als een ramp. Ook de oorsprong van schurk Hela zou een extra laag aan de film toe moeten voegen, maar hier laat men helaas een steek vallen.
Andere elementen van de film zijn dan weer bovengemiddeld. Kostuums zijn kleurig en vindingrijk. Special effects zorgen voor een aantal spectaculaire actiescenes. En de muziek van Mark Mothersbaugh brengt het geheel vakkundig samen. Al met al is Thor Ragnarok een waardige toevoeging aan Marvel’s indrukwekkende repertoire. Hier en daar is er een minpuntje dat de Dondergod veroordeelt tot een plek bij de mindere goden, maar hij is zijn geld zeker meer dan waard.