Acteerprestaties
Verrassend
Maakt het lastig voor Episode IX
Gebrek aan traditionele 'wipes'
Ik heb erg uitgekeken naar de Last Jedi merchandise. Ik heb erg uitgekeken naar de Last Jedi film. En ik heb er ook naar uitgekeken om de Last Jedi review te schrijven. De eerste twee waren fantastisch (onze spoilervrije reacties op de film vlak na de voorstelling van gisteren kun je tevens hier vinden). Alleen de review valt een beetje tegen.
Hoe dat komt? Het is haast onmogelijk voor mij om in te schatten hoe er in de volksmond op gereageerd gaat worden. De dialogen zijn scherp, de acteurs in topvorm, de cinematografie is prachtig. Daar ligt het allemaal niet aan. Het verhaal neemt echter wat opmerkelijke wendingen. Voor mij persoonlijk werken deze allemaal, maar ik kan me voorstellen dat dit niet voor iedereen zal gelden.
Laten we positief beginnen; Dat is namelijk niet moeilijk. Schrijver en regisseur Rian Johnson snapt precies wat wij allemaal zo tof vinden aan Star Wars. Als je puur in de bioscoop zit om X-wings op spectaculaire wijze TIE fighters neer te zien halen, heeft je kaartje zijn waarde in het eerste kwartier al bewezen. De blasters vliegen je om je oren, en de film bevat misschien wel het beste gevecht met lichtzwaarden dat ooit op beeld is vast gelegd. Het is twee-en-een-half uur pure adrenaline die je beetpakt en niet meer los laat.
Wie echter bang is dat The Last Jedi zich teveel aan de vaste Star Wars formule houdt kan gerust ademhalen. Walkers op een witte planeet is een van de weinige overeenkomsten met Empire Strikes Back. Als je de film met een eerder Star Wars deel moet vergelijken, is Return of the Jedi een betere kandidaat. Maar structureel lijkt The Last Jedi meer op Mad Max Fury Road dan op een van zijn voorgangers. De First Order zit de Resistance op de hielen, en het gevoel dat het ieder moment over kan zijn is dan ook alom aanwezig. Dit houdt de spanning er goed in.
Johnson maakt de film natuurlijk niet in zijn eentje. Hij wordt bijgestaan door een cast en crew die alles geeft. Daisy Ridley, Mark Hamill en Adam Driver geven allen performances die in een ‘serieuzere’ film bekroond zouden kunnen worden met awards. Carrie Fisher, John Boyega, Oscar Isaac, Domhnall Gleeson en Andy Serkis krijgen ook allemaal meer om te doen dan in The Force Awakens. En dit doen ze dat ook met bravoure. De nieuwkomers zijn welkome toevoegingen aan het universum, en hiervan is Kelly Marie Tran’s Rose de uitschieter. Het personage krijgt een arc waar vele anderen meerdere films voor nodig zouden hebben, en de actrice laat haar zo natuurlijk overkomen dat het lijkt alsof we Rose al jaren kennen.
Ook achter de schermen wordt er vakwerk geleverd. John Williams’ hemelse klanken tillen iedere scene naar een hoger niveau – ook al moet ik bekennen geen herkenbare nieuwe melodieën in mijn hoofd te hebben zitten. Kostuums zijn prachtig, evenals de nieuwe aliens waar we in de elitaire stad Canto Bight kennis mee maken. De special effects vallen niet op, wat ik beschouw als het grootste compliment dat je die afdeling kan geven. En cinematograaf Steve Yedlin vindt precies de juiste hoeken en lichtval om het allemaal zo spectaculair mogelijk op je netvlies te branden.
Zoals gezegd is het echter geen perfecte film. Helaas zijn bijna alle minpunten aan spoilers onderhevig, dus zul je ze hier niet lezen. Laten we het er op houden dat niet alle beslissingen van personages even logisch aanvoelen. En de manier waarop het verhaal wordt afgesloten zorgt dat JJ Abrams nog een hele klus heeft aan het schrijven van een logisch script voor Episode IX. De problemen achter de schermen bij die film zijn opeens een stuk duidelijker.
Desalniettemin zal het geen verrassing zijn dat deze Star Wars site je vertelt dat je The Last Jedi zo snel mogelijk moet zien. Het is een toevoeging aan de saga waar we nog jaren, zoniet decennia over zullen blijven praten. Episode VIII stelt hoge verwachtingen voor de toekomst van Star Wars.