In The Living Force van auteur John Jackson Miller volgen we de leden van de Jedi Council – niet enkele leden, nee ALLE TWAALF de leden van de Jedi Council – ongeveer een jaar voor de gebeurtenissen van The Phantom Menace. Qui-Gon Jinn en Obi-Wan Kenobi keren terug van een missie in ”de Slice”, een gedeelte van het sterrenstelsel dat het steeds zwaarder krijgt. Bedrijven vertrekken naar rijkere gebieden in het sterrenstelsel, de Jedi sluiten outposts die ze niet meer gebruiken, en bewoners vertrekken omdat piraten de overhand krijgen. Op de terugweg van de sluiting van een Jedi Outpost ontmoeten Qui-Gon en zijn Padawan een groep wezens die om die reden hun thuis verlaten hebben en op Coruscant opzoek gaan naar een beter leven. Qui-Gon grijpt deze situatie, aan om de Council aan te spreken op het feit dat de Jedi de laatste tijd veel te weinig bezig zijn met het helpen van inwoners van het sterrenstelsel, en zich te veel op het grotere plaatje en de Force zelf richten. Hij daagt ze uit om allen op zijn minst één persoon te helpen, met een grote of kleine daad, individuen zijn volgens Qui-Gon net zo belangrijk als complete planeten. En wanneer vervolgens duidelijk wordt dat de Jedi Outpost op de planeet Kwenn op de nominatie staat om gesloten te worden, besluit de gehele Council om af te reizen naar Kwenn om daar het tweehonderdjarig bestaan van deze outpost te vieren, ter plekken te beoordelen of het sluiten van dergelijke outposts wel echt nodig is, en om met zijn allen weer eens dichter bij het gewone volk te komen.
Onderweg naar Kwenn splitsen de Council leden zich op en beleven los van elkaar kleine avonturen met gewone inwoners van Kwenn en omstreken. Ze lossen onder anderen relatieproblemen op, helpen kleine ondernemers, gestrande zeedieren, en ontspoorde leerlingen van een school. Al deze kleine avonturen komen geleidelijk aan samen om een groter probleem op te lossen. Zilastra, de leider van de piratenbende bekend als de Riftwalkers, heeft namelijk een plan opgezet om wraak te nemen op de Jedi voor een onrecht dat ze haar, naar haar idee, jaren geleden hebben aangedaan. En wat is nou een beter moment om dat te doen dan wanneer alle Council Leden toevallig in de buurt zijn.
‘The Jedi Master didn’t know why he had such trouble with strangers. He wasn’t that frightening to behold; he was built like a hovertank, but one that only stood a little over a meter tall. And among his kind, his long pink ears were considered fetching—even if the way they stuck out sometimes made automatic doors a hazard.’
~ Over Even Piell
The Living Force is naar mijn idee een ontzettend leuk verhaal waar veel mensen van zullen genieten. Het is geen groots spannend avontuur, het verloopt allemaal vrij langzaam en we houden ons juist vooral met kleine dingen bezig. Maar dat is het hele punt van het verhaal. De Jedi die zich met kleine dingen bezig houden: gestrande zeedieren, geen grote oorlogen; kinderen die hun vertrouwen in hun school en ouderen hebben verloren, geen Sith die op het punt staan het sterrenstelsel over te nemen. Persoonlijke problemen, die een persoonlijke aanpak nodig hebben. Iets wat de Jedi bijna vergeten zijn.
“Excuse me. It’s a call. From, er—” He paused and shifted uncomfortably. “From a woman I know.”
The others looked at one another—and then at Eeth.
“Excuse me.” He hurried offstage to a place where he could speak confidentially.
Yarael’s mouth hung open as he watched him go, but Yoda made little of it. “A woman Eeth knows.”
Yarael gawked. “Eeth knows a woman!”
“Said that, I just did.”
“Not quite the same.”
De kleine verhaaltjes zelf zijn origineel en allemaal vrij grappig, ik bedoel: Yarael Poof, meer hoef ik niet te zeggen tegen hen die het boek al gelezen hebben. De interacties tussen de Jedi zijn stuk voor stuk geweldig en het is ontzettend leuk om de Jedi die we 25 jaar geleden op het witte doek leerde kennen als bijpersonages die toekeken toen Mace Windu bij Anakin zijn ”cup, speeder, cup” test afnam, daadwerkelijk te leren kennen als volwaardige personages. De meeste council leden hebben nooit echt de kans gehad om zichzelf te ontplooien, maar in The Living Force krijgen ze daar allemaal de kans voor. Ze hebben allemaal hun eigen specialiteiten, eigenaardigheden en persoonlijkheden. En na het lezen van dit boek wil ik dol graag meer tijd met hen allen doorbrengen. Later dit jaar verschijnt Mace Windu: The Glass Abyss waarin we met Mace op avontuur gaan, ik zou het niet erg vinden als elk van de Jedi Masters van de Jedi Council in dit tijdperk een eigen boek krijgt waarin we ze beter leren kennen.
Hello there.
~ Obi-Wan Kenobi
Het ruim 16 uur durende audioboek is ingesproken door niemand minder dan veteraan Marc Thompson en is een waar genot om naar te luisteren, en als ik een aanbeveling mag doen is het om dit boek in audio format te verslinden! Marc zet weer een knap staaltje acteerwerk neer en geeft elk van de Jedi Masters een overduidelijke en herkenbare stem, waar mogelijk natuurlijk gebaseerd op hoe we ze al eerder gehoord hebben. En waar dit boek in tekst al ontzettend grappig is, weet Marc daar met zijn kunsten nog eens een flinke schep humor bovenop te gooien. En weer: Yarael Poof!
“Poof is a grand and historic name among the Quermians. It’s not my fault that when it translates into Basic it sounds like the end of a magic trick.”
~ Yarael Poof
Het tempo van het algemene verhaal is vrij laag, we spenderen veel tijd aan kleine dingen, maar nogmaals: dat is het hele punt van het boek. Naast de kleinere problemen die opgelost worden speelt er dus een overkoepelend verhaal waar alle Jedi samen voor in actie moeten komen, en hoewel Miller zijn best doet om die dreiging groot te laten voelen, voelde dat vooral toch een beetje als een bijzaak. Ik was volledig content geweest als Zilastra enkel een van de kleinere verhalen geweest was. Al was het samenknopen van alle kleinere verhalen een leuke kers op de taart.
Saesee Tiin had long been skeptical of the design philosophy behind the ARC starfighter line. For years, some engineers had been in love with the daft notion that there was no number of wings that was too many for a snubfighter; its worst expression had been a twelve-winged metal lotus blossom from a manufacturer that was deservedly long gone.
Een onverwacht puntje dat in dit verhaal voorbij komt is een referentie aan Jedi Master Sifo-Dyas. Hijzelf speelt geen rol in het verhaal, maar zijn naam komt naar voren in het verleden van andere personages. Maar dat gebeurt wel op een manier waardoor ik het gevoel krijg dat we zijn naam in de nabije toekomst vaker voorbij gaan zien komen.
Wellicht dat niet iedereen op een verhaal als The Living Force zit te wachten, ik kan me goed voorstellen dat men opzoek is naar meer actie dan we hier krijgen, maar wat mij betreft is dit een geweldige afwisseling van het tempo en de spanning waar we in andere boeken aan gewend zijn geraakt. Helemaal na de emotionele achtbanen waar The High Republic ons steeds in meesleurt is het wel eens leuk om het wat rustiger aan te doen. The Living Force is wat dat betreft zeker geen verplichte kost als je enkel opzoek bent naar belangrijke verhalen in de Star Wars wereld, maar qua uitdieping van deze personages is het wat mij betreft onmisbaar. En als je opzoek bent naar wat humor mag je dit boek zeker niet missen. Het is een waardige toevoeging aan mijn boekenkast, en ik ben er vrij zeker van dat ik dit boek nog vaker zal herlezen/luisteren.
Met dank aan Del Rey, Penguin Random House en Audible voor het beschikbaar stellen van Star Wars: The Living Force voor deze review.