Dark Force Rising is het tweede deel in de originele Thrawn trilogie van Timothy Zahn. Waar Heir to the Empire een oprecht eerste deel in een groter geheel is, is Dark Force Rising een echt middenstuk van een groter verhaal. Hoewel een trilogie altijd enigszins de structuur van de drie aktes van een verhaal volgen, hebben de drie delen van een trilogie zelf ook vaak een duidelijke verdeling met een begin, midden en eind. In deze trilogie ontbreekt dat een beetje, de boeken hebben zelf geen duidelijke opzet, conflict en ontknoping, Heir to the Empire was vooral opzet en Dark Force Rising is grotendeels conflict en een twist. De ontknoping wordt aan The Last Command overgelaten. Een voordeel voor Dark Force Rising is dus wel dat dit boek een stuk meer spanning en actie bevat dan zijn voorganger, maar als geheel mist het iets. Dat is niet erg als je alle drie de boeken direct achter elkaar doorleest en je het dus echt als één verhaal ervaart, maar als je wat tijd tussen de boeken laat vallen zal elk boek voelen alsof het niet ”af” is.
In Dark Force Rising ontwikkelt de politieke onstabiliteit nog verder. Councillor Borsk Fey’lya wint meer steun doordat Admiral Ackbar beschuldigd wordt van verraad en Fey’lya daar erg hard op inspeelt. Han en Lando gaan eropuit om meer steun te vinden en stuiten op het spoor van de Dark Force, die de doorslag kan geven in het gevecht tussen de New Republic en de restanten van de Empire. Maar ze moeten wel opschieten, als de Dark Force in handen van Grand Admiral Thrawn valt is het vrijwel zeker het einde voor de New Republic.
Luke is ondertussen opzoek naar Jedi Master Joruus C’baoth in de hoop dat hij het een en ander van hem kan leren. Maar C’baoth heeft andere plannen, hij ziet zichzelf als de rechtmatige leider van de Jedi en doet zijn best om Luke naar zijn kant te bekeren met als uiteindelijke doel om ook Leia en haar tweeling onder zijn gezag te brengen .
Leia maakt haar belofte uit Heir to the Empire waar en bezoekt samen met Chewbacca en C-3PO Honoghr, de thuisplaneet van de Noghri, een ras dat Darth Vader tientallen jaren eerder aan de Empire gebonden heeft. Leia heeft als dochter van Vader een hoog aanzien bij de Noghri en nadat zij van hen leert hoe de Empire ze behandelt en met leugens onder de duim houdt bedenkt ze zich geen moment om ze de waarheid te vertellen en er alles aan te gaan doen om ze van de Empire te bevrijden. En met wat geluk zich bij de New Republic te laten aansluiten.
De Dark Force, of de Katana Fleet, is een oude vloot bestaande uit 200 Republic Dreadnaught-class schepen die ten tijden van de Clone Wars op een missie vertrokken maar nooit meer terug gezien zijn. De bemanning is ten prooi gevallen aan een virus en sinds de verdwijning van de vloot gaan er al geruchten over wat er gebeurt is en waar deze terecht gekomen is. Maar tot dusver heeft nog niemand de Katana vloot weten te vinden. Tweehonderd Dreadnaughts kunnen echter het tij in de oorlog keren, dus wanneer Han en Lando een aanwijzing vinden die ze naar de vloot kan leiden wijken de twee schavuiten af van hun missie en gaan op onderzoek uit. Jammer genoeg krijgt ook Thrawn een duwtje richting de vloot en wordt het dus bijna letterlijk een race voor leven en dood.
Het overgrote deel van het boek draait om de Dark Force uit de titel, de zoektocht van Han, Lando en Thrawn, hoewel Thrawn in Dark Force Rising een kleinere rol heeft dan hij in Heir to the Empire had. Naast de Katana vloot is het verhaal om Leia en de Noghri naar mijn mening het interessantste. Vooral de manier waarop Leia zich realiseert hoe de Empire het Noghri volk al decennia onder de duim houdt is indrukwekkend vertelt.
Minder interessant vond ik de rol van Luke, hij doet niet heel veel in dit deel van de trilogie, en wat hij doet heeft weinig tot geen impact op zijn personage of het verhaal. Mara-Jade heeft een iets grotere rol dan eerder, maar echt veel persoonlijkheid heeft ze nog niet. Haar motivatie om Luke te vermoorden is nog aanwezig, maar omdat het continu ”even niet uitkomt” om daar in door te zetten blijft dat uit en is ze voorlopig maar een bondgenoot. Het feit dat haar hele motivatie vooral een subliminale opdracht van Palpatine is helpt niet om haar hierin serieus te nemen. Het is wel interessant om te zien hoe zij reageert wanneer ze leert dat haar leven als de Emperor’s Hand achteraf niet helemaal was wat ze altijd gedacht heeft dat het was. De realisatie dat ze niet zozeer The Emperor’s Hand maar meer An Emperor’s Hand was, laat haar wereld flink schudden.
Councillor Borsk Fey’lya komt in dit boek wel beter uit de verf dan in het vorige. Hij heeft een grotere rol, zijn motivatie wordt gaandeweg duidelijker en zijn manier van handelen is erg geloofwaardig. Het is een geweldig personage om te haten. Jammer is wel dat Zahn gelijk de gehele Bothan maatschappij wegzet als sluwe profiteurs.
Zahn weet de stemmen Leia, Luke en Han realistisch over te brengen, ze zijn erg trouw aan hoe we ze uit de films kennen. En door Han en Lando samen op pad te sturen is Han hier meer de Han die we uit de films kennen dan hij in Heir to the Empire was. De schrijfstijl is prettig en het feit dat dit boek vooral het midden van het grotere verhaal is betekend dat het vrij vlot doorloopt. Ondanks dat we weer meerdere verhaallijnen tegelijk volgen zijn er maar weinig saaie momenten, er is altijd actie of intrige. Wel valt Zahn net als in Heir to the Empire weer erg vaak terug op toevalligheden. Personages komen naar mijn idee veel te vaak per toeval op dezelfde plek terecht wat ze helpt of juist in gevaar brengt. Los daarvan is het een vrij sterk verhaal waar veel mensen van zullen kunnen genieten.
Met dank aan Del Rey voor het beschikbaar stellen van Star Wars: Dark Force Rising voor deze review.