Ooit, in een ‘Galaxy NOT so far away’ zong Hennie Vrienten van de band Doe Maar de welbekende zin “’t Is wel een beetje raar 32 jaar. Trillend op m’n benen…”. Beter had hij het niet kunnen verwoorden, want 16 december 2015 was de dag dat ik mijn helden Luke Skywalker, Han Solo en Princess Leia weer in de bios zou zien. Exact 32 jaar na hun laatste bioscoopfilm Return of the Jedi die ik in 1983 ook in de bioscoop zag. En ja: ik stond te trillen op m’n benen. Want zou het wel een goede film worden? Zonder spoilers te vermelden: Ja. Mijn conclusie is dat het een topfilm is. Wellicht zelfs de beste van de afgelopen 25 jaar. Of de film voor mij persoonlijk de status van de originele 3 (of titels als Indiana Jones) zal behalen zal de komende jaren gaan blijken; net als een goede wijn moet een film (helemaal een als deze) ‘rijpen’.
Qua design (op elk vlak, van Starship tot alien en van planeet tot kostuum) is het écht de Star Wars zoals we het kennen uit de originele reeks. Ditmaal geen CGI Gungans en glanzende chromen schepen van Naboo. Neen: de Starfighters zien er vuil en gebruikt uit en de aliens zijn ouderwetse acteurs in pak. De scènes waarin de helden bij Maz Kanata (een nieuwe alien die als enige wél wat tegenvalt, wellicht omdat ze deels CGI is?) een heus kasteel vol creaturen betreden mag in één adem met de klassieke Cantina en Jabba’s Palace scenes genoemd worden.
Het acteerwerk was ook bovengemiddeld goed. Oscar Isaac is als Poe Dameron direct mijn favoriet, Adam Driver (Kylo Ren) zet een unieke bad guy neer en John Boyega (Finn) is gemaakt voor zijn rol. Absolute uitschieters zijn Harrison Ford (Han Solo) en hoofdrolspeelster Daisy Ridley (Rey). Ford heeft er zichtbaar zin in (laat Indy 5 s.v.p. snel komen!) en Ridley is dé ontdekking. Het verhaal is bekend: voordat ze gecast werd was ze een nobody, niemand kende haar, maar na deze film zal ze de rollen voor het uitkiezen hebben.
Als laatste het verhaal. En daar waar ik tot nu toe enorm positief was ben ik dat hier wat minder. Ik heb namelijk 32 jaar lang een ander vervolg voor ogen gehad. Begin jaren 90 verscheen de Thrawn trilogy: 3 boeken die verder gingen daar waar Return of the Jedi ophield. Een fantastische reeks, maar zoals bekend heeft de Disney Company er voor gekozen om alle boeken (en dat zijn er veel!) niet meer als canon te beschouwen zodat ze met een schone lei zelf alles konden invullen. The Force Awakens leent wel wat elementen (waarvan er één zowat een 1-op-1 kopie is van een ingrijpende gebeurtenis uit een van de boeken) maar kiest verder voor een andere route. En daar zit mijn allergrootste punt van kritiek. In het script maakt men – in mijn ogen (en wellicht omdat ik een nostalgische Star Wars purist ben) – een enorme fout (niet in de zin van inconsistentie overigens). Ik heb beloofd om geen spoilers te vermelden en daar hou ik me ook aan, dus ik ga niet zeggen wat dit is. Ook ben ik zéér benieuwd of en hoe het anders was geweest als men de originele ideeën van bedenker George Lucas had gevolgd. Buiten dit heb ik amper aanmerkingen: het zit boordevol fantastische nieuwe locaties, personages en verwijzingen naar de oude films.
Mijn conclusie: vergeet alle andere films, dit is dé must see film van 2015. Op een schaal van 1 tot 10 geef ik een 10. Als men ‘dat ene’ nou niet had gedaan had ik een 12 gegeven.
Het wachten op Episode VIII (mei 2017) is zojuist begonnen… (al is er volgend jaar december eerst nog de spin-off Rogue One!)