Meteen in de derde aflevering van het seizoen besluiten de mensen achter The Mandalorian om het hoofdfiguur, Grogu en Bo-Katan even op de achtergrond te plaatsen. Ze maken even plaats voor een verhaal dat laat zien dat de melkweg onder de New Republic nog niet zo werkt als dat het zou moeten.
The Convert begint op het moment waar de vorige aflevering haar einde vond. Din ligt onder het toeziende oog van Bo-Katan en Grogu naast de ‘living waters’ nadat Bo hem daar uit heeft weten te redden. Duidelijk is dat het zien van de levende Mythosaur onder water iets los heeft gemaakt in Bo-Katan, ook al durft ze dat nog niet helemaal toe te geven. Ze weet het schepsel dan ook compleet geheim te houden voor de rest, aangezien Din zelf niets meegekregen heeft van wat er onder water af heeft gespeeld. Wat is de impact op haar, haar geloof in de geschiedenis van de Mandalorians en haar plek in het verhaal? Lang heeft ze niet om er over na te denken aangezien bij het verlaten van de mijnen en het opstijgen in haar schip een squadron TIEs haar opwacht.
Bioscoopwaardige dogfight
Wie achter deze aanval zit lijkt nog niet duidelijk (al durven we er gif op in te nemen dat de adem van Moff Gideon in Bo-Katan’s nek te voelen is), wat wel duidelijk is is dat de grote groep fighters alleen overwonnen kan worden wanneer Bo en Din samenwerken. Wat volgt is een prachtige dogfight op hoge snelheid waarbij het oprecht jammer is dat we deze nooit op het grote scherm hebben mogen zien. De actie is snel, intens en oogt fantastisch. Wanneer de TIEs neergehaald zijn en de overwinning daar is, is er weinig tijd om te juichen. Een groep TIE Bombers bombardeert haar kasteel. Nadat seizoen twee ons afscheid liet nemen van de Razor Crest, is nu het huis van Bo-Katan ook niet heilig. Pure haat overschaduwt Bo wanneer ze het tegen een gigantische groep fighters op wil nemen. Gelukkig weet Din haar zover te krijgen om te vluchten naar een plek die veilig is. Maar voordat ze daar aankomen neemt The Convert een strakke wending en laat het verhaal compleet los om over te schakelen naar een zeer bekende planeet. Welkom op Coruscant.
Terug naar Coruscant en Andor-vibes
Nadat Rangers of New Republic geannuleerd werd omdat Gina Carano niet meer met Lucasfilm mocht werken, gaf Kathleen Kennedy in een interview aan dat, hoewel die serie niet meer door ging, de plannen best eens in het derde seizoen van The Mandalorian gebruikt konden gaan worden. Deze derde aflevering van het derde seizoen kan daar best eens uit voort zijn gekomen. The Mandalorian lijkt even elementen uit Andor te gebruiken en richt zich op het gebroken systeem en de daarbij horende onderdrukkende bureaucratie. Al snel volgen we Doctor Pershing wie zijn leven gegeven heeft om zijn daden voor de Empire te zuiveren en te werken voor het ‘New Republic’s amnesty program’. Een programma dat goed moet doen na het gedane kwaad. Maar waar ook goed te zien is hoe instabiel de nieuwe overheid is.
Het is een groot contrast met de rest van de serie, die zich veelal in de Outer Rim afspeelt. Een planeet als Coruscant zagen we hier niet eerder, alsook de gigantische aanwezigheid van de New Republic was nooit zo overduidelijk. In het hart van de melkweg is het Pershing verboden om zijn werk rondom het klonen voort te zetten. Met de geschiedenis rondom klonen is het logisch dat deze technologie verboden is, waardoor hij in zijn nieuwe baan data moet verwerken, zittende tussen anderen die exact hetzelfde saaie baantje hebben. Het is een scène die we eerder ook zagen met Syril Karn in Andor. De data die hij echter moet verwerken? Alle assets van de Empire die vernietigd moeten worden. Hoewel het nooit zo zwart wordt als in Andor is het interessant om te zien dat de medewerkers allemaal een nummer krijgen in plaats van hun eigen naam. Dat een droid ze steeds moet testen om te zien of ze nog wel willen werken voor de New Republic haalt het menselijke aspect verder omlaag. Een link met THX 1138 is makkelijk te maken.
Er zit meer tussen goed en kwaad
Pershing weet echter dat hij meer kan en ontmoet Elia Kane, wie eerder de communications officer was bij Moff Gideon. In feite hebben ze vlak bij elkaar gewerkt, maar nooit elkaar goed ontmoet. Het is daardoor dat er een band ontstaat en ze hem aanmoedigt om toch zijn werk door te zetten. Puur omdat uit alle kwade geschiedenis goede dingen voort kunnen vloeien. Klonen kan ook op een goede manier gebeuren. Wat als je een ziek hart kan vervangen door een gekloond gezond hart en zo een leven kunt redden? Het interessante is dat hier duidelijk gemaakt wordt dat niet iedereen die heeft gewerkt voor de Empire door en door slecht was. Sommige hadden gewoonweg geen keuze of vonden niet dat hun werk kwade bedoelingen had.
Al snel was mij duidelijk dat Elia Pershing een beetje te veel aan het pushen was. Werkt ze voor Gideon? Heeft ze een ander plan? Is ze een infiltrant met een verborgen agenda? Zelfs wanneer ze hem een prachtige kant van Coruscant laat zien (een scène waar ik diep en intens van genoten heb), lijkt er een scherp randje aan haar woorden te hangen. Is ze te vertrouwen? De manier waarop de planeet in beeld wordt gebracht tijdens deze scènes zal menig Star Wars-liefhebber een warm hart geven. Het duurt dan ook niet lang voordat Pershing en Elia een wilde treinrit maken om uit hun omgeving te ontsnappen en verboden materialen te halen uit een onklaar-gemaakte Star Destroyer. Het breken van de regels moet kunnen wanneer het doel goed is, toch? De uitkomst van deze uitspatting geeft een duistere blik op dat wat het hart van de Republiek moet zijn. Zelfs het beste, goede systeem kan van buitenaf beïnvloed worden.
Terwijl Pershing in een Mind Flayer ligt om zijn straf te krijgen en tegen een Mon Calamari “it’s a trap!” zegt (ha!), weet Elia de instellingen van mild naar standje martelen te zetten. De vraag is echter… waarom? Het feit dat tussen neus en lippen genoemd wordt dat Moff Gideon volgens de laatste geruchten is ontsnapt, is vast niet zomaar. Werkt ze nog voor hem? Is het een persoonlijke vendetta? Wil ze met zijn research zijn werk voort gaan laten zetten met wetenschappers die Gideon nog trouw zijn? Want, zoals we weten… somehow Palpatine returned….
The Convert kan beschreven worden als The Andor-lorian. Een duistere blik op het hart van de Republiek, waarin niet alles zo goed lijkt te gaan als we mogelijk verwachten, gevuld met goed geschreven intriges en verraad, komt als een welkome afwisseling waarvan we niet wisten dat we het wilde hebben. Je zou bijna vergeten dat op het einde van de aflevering Din daadwerkelijk bewijst dat hij in de levende wateren heeft gelegen en opnieuw een Mandalorian is geworden. Dat Bo-Katan ook kopje onder is gegaan en zich nu tot de creed mag rekenen (en dus even haar helm op moet houden) is een gegeven dat interessante gevolgen kan hebben. Want hoewel ze de Darksaber niet in handen heeft, wel bij de Creed hoort en weet dat er een Mythosaur leeft, kan het zomaar zijn dat een duel tussen haar en Din aanstaande is.