Zoals in onze Star Wars Discord al gekscherend werd gezegd; de promotie voor de aankomende Indiana Jones-film lijkt in deze aflevering van The Bad Batch al te worden ingezet als de groep Clones op zoek gaat naar een hele oude schat uit een tijdperk zelfs nog vóór de Jedi.
De voorspellingen in de laatste Star Wars Podcast voor deze aflevering bleken niet uit te komen; nee, het ging deze week niet over een massagraf met oude Clones en ook niet over een individueel teamlid dat gered moest worden uit een oude tombe. Wel was het een ouderwetse schattentocht, iets wat we in Star Wars nog niet bijzonder vaak hebben gezien. We kennen deze natuurlijk wel van een andere hele bekende Lucasfilm-franchise, waarvan wellicht niet al te toevallig deze zomer een nieuwe film verschijnt.
Helaas toch geen verwijzing naar The High Republic in The Bad Batch
Toen Phee het had over de oudheid van de ‘schat’ in het Hart van de Berg dacht en hoopte ik even dat we een koppeling met The High Republic zouden gaan maken. Echter betrof het hier een tijdperk van lang, lang voor de Republic en de Jedi. Een andere filmreeks naast Indiana Jones kwam een paar keer in mijn hoofd, iets met Jurassic?
Net als vorige week kan deze aflevering worden beschouwd als een los avontuur, eentje die ons hooguit vertelt dat Phee evenals Cid haar eigen agenda en belangen heeft en daarbij vooral gemotiveerd is voor het vinden van rijkdom en het vertellen van al dan niet waargebeurde verhalen die haar aanzien bij andere mensen vergroten. Hunter in het bijzonder vindt het moeilijk om Omega’s voorkeur voor het avontuur en het onbekende af te slaan, wat ertoe leidt dat de bende een naar het nu blijkt een millennia-oude robotdinosaurus betreedt om daar een schat te vinden die hen in één klap steenrijk zou kunnen maken.
Audiovisueel fantastisch en voor de doelgroep een prima aflevering
Wat voor mij eruit sprong deze week waren de visuele effecten; de explosies en de animaties tijdens het gevecht met het beest dat hen probeert te verslinden, de manier waarop de robotdinosaurus met zijn gloeiende ogen en plasmalaserstraal in beeld werden gebracht en de bijbehorende geluidseffecten waren van de bovenste plank.
Het ligt inmiddels in de lijn der verwachting van de serie dat dit soort losse avonturen de norm lijken te zijn en op zichzelf is daar weinig mis mee. Zeker zo kort na een 12-afleveringen durend seizoen van Andor merk ik persoonlijk dat ik me er niet (meer) al te druk om kan maken; bovendien vindt het hoofdpubliek van deze serie (kinderen) ook juist dit soort afleveringen over het algemeen vermakelijk. En dat is uiteindelijk waar het om gaat; met de derde seizoenspremière van The Mandalorian nog maar enkele weken van ons verwijderd leven we in een Star Wars tijdperk dat hier makkelijk plek voor is én mag zijn.