Skeleton Crew: een serie waar we al heel lang van wisten dat hij eraan ging komen, maar lange tijd niet wisten wat we konden verwachten. De eerste twee afleveringen verschenen deze week op Disney+ en stelden onze community zeker niet teleur!
Met de omschrijving “Stranger Things en The Goonies á la Star Wars” werd de serie de afgelopen maanden meermaals in de markt gezet, met daarbij een hevige nadruk op het klassieke Hollywood uit de jaren ’80. Zeker met de trailer die onlangs verscheen en de poster die al eerder uitkwam is die vergelijking eentje waar de makers doelbewust op inspeelden. Een slimme actie, want niet alleen richt de serie zich daarmee op oudere fans – ook jonge fans worden mede door de leeftijd van de hoofdpersonages meegetrokken in het avontuur.
Jonge cast in Skeleton Crew met frisse, nieuwe personages
In de serie, die zich net als The Mandalorian, Ahsoka en The Book of Boba Fett afspeelt in het tijdperk van de MandoVerse (ca. 5-10 jaar na Return of the Jedi) worden de hoofdrollen gespeeld door een stel vrij jonge acteurs. Toch een beetje tricky als je het mij vraagt, maar het resultaat is gelukkig een bijzonder leuk stel nieuwe Star Wars personages die elk met hun eigen persoonlijkheid de serie een hoop warmte bieden.
De meest in het oog springende van de groep is natuurlijk de blauwgekleurde Neel die na de eerste twee afleveringen al snel tot een van de favorieten van fans lijkt te worden gebombardeerd; in onze community wordt er in elk geval al gerept over zijn onovertroffen schattigheid, o.a. door de onlangs in het huwelijksbootje gestapte Tim. Een ander personage dat veel liefde krijgt is de droid SM-33, daarover schrijven bijvoorbeeld Roy en Tom dat het personage erg leuk is opgezet en dat het natuurlijk geen toeval is dat de naam afkomstig is van de sidekick van Captain Hook uit Peter Pan (Smee)! Wat van zichzelf natuurlijk ook een schoolvoorbeeld is van een verhaal waarin jonge kinderen op avontuur gaan.
En een avontuur kunnen we Skeleton Crew zeker noemen, eentje die daarbij ook erg vertrouwd voelt. Dat vertrouwde gevoel komt voort uit een nostalgische sfeer die Skeleton Crew met trots draagt: het plot volgt een groep kinderen, elk met minstens één gemakkelijk te identificeren bepalende persoonlijkheidskenmerk, die op zoek gaan naar opwinding en uiteindelijk aan boord van een piratenschip terechtkomen terwijl ze op de vlucht zijn voor bloeddorstige criminelen.
Duidelijk geïnspireerd
Ja, het is allemaal wellicht iets té expliciet geïnspireerd door The Goonies, maar ook door een aantal kindvriendelijke (of in ieder geval met kinderen in de hoofdrol) avonturen zoals bijvoorbeeld E.T. – hoewel een openingsscène met piratengeweld duidelijk maakt dat deze show niet exclusief bedoeld is voor de allerjongste Star Wars fans in het gezin.
De eerste twee afleveringen zetten aardig de toon: een grillige, onconventionele Star Wars serie die niet bang is om kinderen (en kijkers) kind te laten zijn. Nog niet eerder hebben we op deze schaal vanuit dit perspectief Star Wars bekeken, maar het is een welkome afwisseling. De allereerste scène introduceerde al het eerste mysterie: een gemaskerde piraat komt een schat zoeken. Ik vroeg op dat moment meteen aan mijn vriendin: “Zou dat niet gewoon Jude Law zijn?”. Er is wat mij betreft immers zeker een gelijkenis met de stem van Jod, het personage van Law. Een andere aanwijzing is natuurlijk dat Jod in de piratencel zit wanneer we hem eindelijk ontmoeten aan het einde van aflevering twee, wat na de gebeurtenissen uit de openingsscène een logische plek voor de gevangengenomen piraat zou zijn.
De afleveringen bereiken hun doel
Het grootste deel van de eerste aflevering, getiteld “This Could Be A Real Adventure”, was gericht op de introductie van het kwartet kinderen. Naast de eerdergenoemde Neel is er Wim, een jongen die geen aansluiting vindt bij het schoolwerk dat hij krijgt. In plaats daarvan is hij idolaat van de Jedi en wil hij iets betekenisvols doen met zijn leven. Neel en Wim zijn min of meer tegenpolen van elkaar, maar je ziet ook meteen hoe close ze zijn door de manier waarop ze met elkaar met nep-lightsabers spelen.
Dan is er nog Fern, de dochter van Undersecretary Fara. Een stoere meid die het goed doet op school. Het is echter een leven dat ze duidelijk niet voor zichzelf wil. Fern’s beste vriendin is KB. Ze is de meest verlegen persoon van de groep. Het is denk ik wachten tot er een moment komt dat zij uit haar schulp kruipt, wat naar mijn verwachting een betekenisvol moment kan gaan worden in de serie. Over het algemeen is de kindercast bestaande uit Ravi Cabot-Conyers (Wim), Ryan Kiera Armstrong (Fern), Kyriana Kratter (KB) en Robert Timothy Smith (Neel) allemaal erg solide en vervullen ze hun rol tot nu toe wat mij betreft vrijwel perfect.
Waar de eerste aflevering vooral bedoeld leek om de personages te introduceren was de tweede aflevering, “Way, Way Out Past the Barrier,” duidelijk bedoeld om het plot van de serie een duwtje in de goede richting te geven. De eerdergenoemde droid SM-33 werd bijna meteen geïntroduceerd en verdient al aardig zijn plek tussen de Star Wars droids die we al kennen, vooral dankzij de komische timing die Nick Frost aan de rol geeft. De droid doet hierdoor en daarnaast ook door zijn uiterlijk denken aan K-2SO uit Rogue One.
Nadat SM-33 de kinderen naar een ruimtehaven brengt, wordt het duidelijk dat het er daar heftig aan toe gaat. Piraten bevolken de haven, maar de kinderen willen alleen maar weten hoe ze thuis kunnen komen. Het probleem en waarschijnlijk de belangrijkste plotlijn tot nu toe is dat niemand van hun thuisplaneet At Attin heeft gehoord of überhaupt gelooft dat die daadwerkelijk bestaat. Fern en KB praten met iemand die de planeet een plek van “eternal treasure” noemt, wat verschillende vragen oproept. Is de planeet verborgen van de rest van de galaxy? Zoja, is dat bewust gedaan? Door wie? Bestaat de planeet enkel in fabeltjes? En waarom zijn credits uit de Old Republic een gangbare valuta op At Attin, iets waar men in de rest van de galaxy verbaasd op reageert?
De laatste grote vraag van de serie tot nu toe brengt ons terug naar Jod. De kinderen worden in de gevangenis gegooid, waar ze hem eindelijk ontmoeten. Is hij een Jedi? Is hij een piraat? Beiden? Iets anders? Waarom wil hij de kinderen helpen? Gelooft hij wel dat ze van At Attin afkomstig zijn en is hij op zoek naar de eerdergenoemde eternal treasures? En Wim is helemaal gek van Jedi, dus wat gebeurt er met hem als Jod inderdaad een nepperd blijkt te zijn?
Kortom, er liggen best wat vragen die de komende weken beantwoord zullen gaan worden. Daarbij is er tot nu toe gelukkig al veel om van te houden in Skeleton Crew. Graag benoem ik nog even de muziek, die bij vlagen op een goede manier opvalt (met name wanneer het schip met de kinderen in hyperspace trekt of tijdens de eindcredits). Ook de kleine verwijzing naar The Holiday Special, waarvoor ik in alle eerlijkheid ook even moest googlen, is op een leuke manier in de serie verwerkt: in de verhalen die Wim op zijn device kijkt herkennen we een scène die doet denken aan beelden waar de Wookiee genaamd Lumparawoo (Lumpy) al naar keek in de veelal verafschuwde special uit 1978.
Het enige minpunt dat ik tot nu toe kan bedenken is dat alles buiten de praktische set van het ruimteschip van de kinderen erg aanvoelt als zijnde gefilmd in The Volume – de virtuele settechnologie die ook al werd gebruikt in The Mandalorian en andere Star Wars series. Het probleem met The Volume is immers dat het er mooi uitziet en het moedigt interessantere, volledig digitale sets aan, maar tegelijkertijd voelen sets zich hier enigszins leeg aan. Gelukkig was het hier echter niet zo erg als in bijvoorbeeld The Acolyte.
Zoals het er nu voor staat is er veel momentum dat Star Wars: Skeleton Crew vooruit helpt. Ik ben erg benieuwd waar de serie ons heen brengt en ook vooral wat jullie van de eerste aflevering vonden! Tune daarom vanavond vanaf 20:00 in op onze YouTube of Twitch waarin we het live met onze community over de serie zullen hebben en join het grootste Nederlandstalige Star Wars platform op Discord vandaag nog!