Na de positieve ontvangst van de dubbele première was het de vraag of Skeleton Crew dit momentum kon vasthouden. Het komt nogal eens voor dat series na een prima start wat inzakken zo gauw ze op gang zijn. De eerste kennismaking is dan geweest, het moment van verwondering is voorbij en we gaan over tot de orde van de dag. In de wereld van Star Wars merkte ik dit persoonlijk ook bij series als The Bad Batch, The Book of Boba Fett en onlangs nog The Acolyte. Ik was dus ietwat sceptisch. Kachelt Skeleton Crew rustig verder of gaan we in een hogere versnelling?
Zoals je vorige week al kon lezen was Ramon erg te spreken over “This Could Be a Real Adventure” en “Way, Way Out Past the Barrier”, de eerste twee afleveringen van Skeleton Crew. En ik deelde zijn mening, al was ik wellicht wat bevooroordeeld. Vóór de serie begon was ik namelijk al hyped dankzij de toon die in de trailers en het andere promotiemateriaal werd gezet. Ondanks dat begreep ik goed dat anderen hun enthousiasme nog even inhielden en de kat uit de boom keken na de teleurstelling van het stopzetten van de voorgaande Star Wars-serie The Acolyte.
Wanhopige ouders
Waar we vorige week achterbleven op een spannende cliffhanger waarbij het karakter gespeeld door Jude Law zich openbaart, werden we aan het begin van de aflevering “Very Interesting, As An Astrogation Problem” een beetje geplaagd met een wel héél rustige start. De zon komt op in de hoofdstad van At Attin en veiligheidsdroids doen hun rondjes. Gelukkig schakelen we al snel over naar de wanhopige ouders van Wim, Neel, Fern en KB die bij elkaar zijn vanwege de verdwijning van hun kinderen. Dit is meteen ook het enige moment dat we deze volwassenen deze week zien, want hierna schakelen we over naar de vier probleemgevalletjes.
Je merkt gelijk dat er een nieuwe dynamiek is ontstaan nu een volwassen scoundrel zich in de gevangenis bij de groep heeft gevoegd. De vier kinderen bakkeleien over de betrouwbaarheid van deze Jod Na Nawood, waardoor ze wat meer naar elkaar toe trekken en hierdoor echt op een vriendengroepje beginnen te lijken. Maar tijd om van dit samenzijn te genieten is er niet, want iedereen wil natuurlijk zo snel mogelijk ontsnappen! Zoals verwacht mogen we vervolgens gaan genieten van een ietwat clichématige en lange, maar daardoor niet minder vermakelijke ontsnappingsscène.
“Did we win?”
De ontsnapping wordt extra lang opgerekt doordat droid SM-33 in eerste instantie wordt vergeten. Heel omslachtig komen de kinderen hier bij het starten van het schip pas achter, waardoor Jod terug moet. Hierbij infiltreert hij een droid-opslagplaats die uiteraard barst van de Star Wars-verwijzingen, in de vorm van bekende droid-modellen. De verwijzingen leidden me een beetje af, al voegde de Battle Droid uit de prequels toch een glimlach op mijn gezicht. Allemaal prima in een serie die vol zit met dit soort heerlijke chaos. Het feit dat Jod opnieuw voor de droid extra op en neer moet haalt de vaart wel wat uit het verhaal. Al leren we ondertussen wel dat Jod de voormalige piratenkapitein Silvo blijkt te zijn, mocht de kijker dit nog niet direct in de gaten hebben gehad. En tot overmaat van ramp valt het ook nog niet mee om het schip los te koppelen van de brandstoflijn. Het zorgt gelukkig wel voor het nodige spektakel.
Eenmaal weg uit de piratenschuilplaats neemt de serie de tijd om de karakters wat verder uit te diepen. Jod wordt uitgehoord en de voorheen wat stille KB krijgt haar kans om wat meer te laten zien hoe slim ze is. Grappig is het moment dat Jod de kinderen aanraadt hun rust te pakken, waarop Fern roept niet moe te zijn en in het volgende shot ligt te snurken. Herkenbaar voor Aardse ouders met jonge kinderen!
De uil van Merlijn
Met hulp van Jom zetten de kinderen hun zoektocht naar thuisplaneet At Attin voort. De voormalige piratenleider heeft gelukkig nog wat contacten en weet iemand die meer informatie kan verschaffen. Dit blijkt de merkwaardige alien Kh’ymm te zijn, een schattige kruising tussen een uil en een kat. Dit onbekende ras hebben we eerder nog niet in Star Wars gezien, maar ondanks dat voelt dit wezen toch weer typisch aan als iets uit de Galaxy Far, Far Away! Sommige kijkers zullen onbewust wellicht nog wat meer herkennen in het karakter, want Kh’ymm heeft wat weg van de uil Archimedes uit Disney-tekenfilm The Sword in the Stone (hier uitgebracht als Merlijn de Tovenaar). De zoveelste verwijzing naar een kindvriendelijke klassieker in Skeleton Crew!
Kh’ymm is informatieverzamelaar en leeft in een gigantische opslagplaats op een onherbergzame maan. Ze benadrukt in het bijzijn van de kinderen nog maar eens dat Jom niet te vertrouwen is. Een van de dingen waar dit uit blijkt is dat ze de piraat aanspreekt met de naam ‘Crimson Jack’. Inmiddels weten wij dus ook niet meer wat de echte naam van dit personage is, maar deze openbaring deed bij mij een belletje rinkelen. Crimson Jack was namelijk een bekende piraat in de Star Wars-comics uit de jaren ’70 en dook een tijdje terug opnieuw op in de miniserie Halcyon Legacy. Zou dit ondanks de visuele verschillen hetzelfde karakter zijn als uit de comics?
Na wat speurwerk in Kh’ymm’s archieven is de weg terug naar At Attin nog steeds niet duidelijk, maar stukje bij beetje krijgen we wel steeds meer te weten over hoe bijzonder deze planeet wel niet is. Heel veel tijd om hierover na te denken krijgen we niet meer, want de dataverzamelaar ontpopt zich als het zoveelste karakter in deze serie wat niet te vertrouwen is: Ze heeft de New Republic ingelicht over de aanwezigheid van Crimson Jack en er zijn twee X-wings onderweg. Dit luidt de spectaculaire finale van deze aflevering in, waarbij de karakters opnieuw moeten zien te ontsnappen. Vanzelfsprekend gaat dit ook niet van een leien dakje. Maar zoals verwacht brengen ze het er goed vanaf.
Visuele balans
Aan het eind van aflevering 3 was ik opgelucht. Niet alleen wordt het niveau van vorige week gehandhaafd, ook lijkt er nét een tandje bij te zijn gezet. We krijgen precies genoeg antwoorden op bestaande vragen en ondertussen worden er ook nieuwe mysteries opgeworpen. En dit afgewisseld met de nodige actie en humor, plus dat het er natuurlijk fantastisch uit ziet.
De visuals die we tot nu toe van deze serie hebben gezien, mogen nogmaals apart benoemd worden. Skeleton Crew legt de lat zeker niet hoger qua baanbrekende visual effects-technieken. Maar toch is er iets te bespeuren dat we in voorgaande live-actioproducties nog niet vaak zagen: Een bepaalde bekendheid met de techniek. Het is alsof de makers precies wisten welke soort animatie voor welk onderdeel het best geschikt was, waardoor de productie nergens ‘uncanny’ overkomt. Waar in eerdere Star Wars-producties het verschil tussen poppen, robotica en CGI nogal eens te zien was, lijkt Skeleton Crew hier een nagenoeg perfecte balans in te hebben gevonden.
Tienduizenden werelden
Het resultaat is een overtuigende wereld die voor elkaar krijgt dat je als kijker de kritiek vergeet die onder Star Wars-fans de laatste jaren vaak te horen was: Het universum zou te klein lijken. Het gebruik van The Volume (de special effects-opnamestudio van special-effectsbedrijf ILM) en het veelvuldige gebruik van bestaande personages gaf het gevoel dat het Star Wars-universum steeds minder groots overkwam op het scherm. Skeleton Crew lijkt tot nu toe bijna in het leven geroepen om het tegendeel te bewijzen en doet dit door ons kennis te laten maken met talloze nieuwe karakters, wezens, omgevingen, voertuigen en vormen van technologie. Waarbij we maar mondjesmaat oude bekenden terugzien. Daarbij helpt de vertelling uiteraard ook: Wim en zijn vriendjes zijn overweldigd door de uitgestrektheid van het universum. Hij benoemt dit zelfs wanneer Kh’ymm het over tienduizenden bewoonde planeten heeft.
Natuurlijk is deze aflevering van Skeleton Crew niet gevrijwaard van kritiek. We rollen van de ene ontsnapping in de andere en dit gaat ietwat ten koste van het verhaal. De charme waarmee dit gebeurt maakt echter een hoop goed. De bestaande en nieuwe mysteries zorgen ervoor dat ik heel benieuwd ben naar de komende afleveringen. Want wat is er nu precies aan de hand met de planeet At Attin? Waarom werd deze wereld vóór de opkomst van The Empire al afgesloten van de rest van het universum? En hoezo heeft iedereen daar een ambtenarenfunctie ten behoeve van The Great Work en The Supervisor? Het is niet zomaar verstoppertje spelen, want de naam van de planeet doet bij vele piraten wel een belletje rinkelen.
Speculatie
En dan is daar nog SM-33, die inmiddels weer is opgelapt en in zijn typische piraten-accent nu al twee keer “Can’t say I remember no At Attin” heeft gebezigd, waarna niemand daarop in ging. Misschien zoek ik er teveel achter, maar letterlijk betekent dit “Ik kan niet zeggen dat ik me At Attin niet herinner”. Dankzij de intonatie van stemacteur Nick Frost valt het niet op, al vermoed ik dat de droid tóch meer weet. Hij zegt toch niet zomaar twee keer exact hetzelfde?
De afgelopen drie afleveringen stemmen mij in elk geval erg hoopvol voor de rest van het seizoen. Sowieso wordt het lastig om te wachten op de aflevering van volgende week: niet alleen krijgen we uiteraard meer van al dit moois, ook wordt dit de eerste Star Wars-productie van regisseursduo The Daniels. Ik kan me voorstellen dat dit je niet zo veel, maar mij stemt dit erg enthousiast. Het creatieve tweetal was namelijk eerder verantwoordelijk voor mijn favoriete film van 2022: Everything Everywhere All At Once. Dus laat maar komen!
Ook zo enthousiast over Skeleton Crew? In Star Wars Awakens LIVE! , onze liveshop op YouTube hebben communityleden het met elkaar gehad over de nieuwste aflevering. Check de uitzending hieronder! Ook kun je lekker over de serie chatten in de Star Wars Awakens Discord-server.