Star Wars Celebration Europe (SWCE) zit er alweer even op. Ik kijk terug op een geslaagd weekend: wachtrijen vol met Star Wars liefhebbers, hallen vol met merchandise waarin ik mezelf met liefde uren kon verdwalen en de kans om aanwezig te zijn bij enkele momenten die Star Wars geschiedenis zouden schrijven. Op een regenachtige lentedag in april 2015 besloot ik de gok te nemen en meteen een kaartje te kopen voor drie dagen toegang tot hét Star Wars evenement in Europa, nog onwetende hoe mijn leven er tegen die tijd uit zou zien. Onwerkelijk en surreëel was het dan ook toen het bijna tijd was om eindelijk richting Londen te vertrekken.
Op Facebook zag ik al enkele dagen berichten voorbij komen van mensen die bezig waren met de voorbereiding op hun reis naar het Star Wars walhalla. Gek genoeg voelde ik die ‘hype’ nog niet en daar voelde ik me dan ook lichtelijk schuldig over tegenover de mensen die dolgraag zouden willen gaan maar die om wat voor reden dan ook niet konden. Veel Star Wars fans zag ik al ruim voor aanvang van SWCE op Facebook discussiëren over welk kostuum ze mee zouden nemen en met name ook over de frustratie met betrekking tot het gebrek aan informatie over het evenement zelf. “Waar zijn de kaartjes? Komen er nog meer gasten? Hebben jullie al meer gehoord?”. Zelf was ik nog druk bezig met de laatste loodjes van het schooljaar (ik ben werkzaam in het onderwijs) en voelde Celebration nog ver weg. Zelfs de maandag vóór Celebration, toen ik mee op schoolreis ging naar Walibi, kon ik tijdens de busrit nauwelijks bevatten dat ik 72 uur later op dezelfde beursvloer zou rondlopen als mijn helden C-3PO, Luke Skywalker, Carrie Fisher en vele anderen. Of nouja, vele anderen? Een van de factoren die voor mij vermoedelijk de hype remde was het gegeven dat er geen acteurs uit de nieuwe films The Force Awakens of de aankomende stand-alone film Rogue One aanwezig zouden zijn. Begrijp me goed; ik had op zich best wel zin (zeg maar) om naar Celebration te gaan, maar om deze reden voelde de hele aanloop naar dit evenement toe voor mij persoonlijk minder episch dan ik vooraf had verwacht. Geen Daisy Ridley, John Boyega, Adam Driver, Poe Dameron. Maar zelfs geen acteurs uit Rogue One, de film waar het dit jaar allemaal om moet gaan?! Dat kon toch niet waar zijn…
Star Wars Celebration – Dag 1
Op donderdag 14 juli vloog ik naar Londen, een dag voordat het evenement los zou barsten. Al in het vliegtuig kwam ik de eerste Star Wars fans tegen: leden van de Dutch Garrison (waaronder een schattige BB-8 baby). De voorpret kon eindelijk echt beginnen. Ik koos voor een ochtendvlucht zodat ik nog de hele dag de tijd had om een en ander te regelen: mijn bagage bij mijn Airbnb-gastvrouw neerplempen, mijn toegangsbewijs (SWCE key cord met badge) en commemorative guide ophalen en tot slot de omgeving verkennen (waar valt lekker te eten en waar is een supermarkt etc.). Overigens viel het wat betreft (verantwoorde) eterij op loopafstand enigszins tegen, daar zou ik de eerste avond al achterkomen toen ik met Star Wars Awakens collega Roel een hapje wilde eten. Natuurlijk zouden we dat de pret niet laten drukken!
Het ExCeL Convention Center is een groot conventiegebouw met vele hallen, echter werden er ‘maar’ een stuk of 8 in gebruik genomen voor Star Wars Celebration Europe. Voor iedereen die denkt dat een dagje SWCE een leuk tussendoortje is: je komt van een kermis op Hoth thuis. Voor alle panels zul je het ervoor over moeten hebben om in de rij te staan: allereerst vroeg in de ochtend om je wristband te krijgen die je toegang verschaft tot het door jou uitgekozen panel later die dag (je mocht maximaal 2 panels per dag bezoeken). Vervolgens sta je later die dag nog een keer in de rij omdat je voor eerdergenoemd panel niet in een hoekje achterin de zaal wilt zitten. Voordat je het door hebt sta je dus 4 uren in de rij voor een enkele panel die vaak maar een uur duurt.
Natuurlijk is dit je eigen keus en kun je er ook voor kiezen om de panels links te laten liggen (je kunt ze immers meestal toch op YouTube e.d. terugkijken) en je kostbare tijd in het Star Wars paradijs op de beurshallen zelf te spenderen waar je tussen de vele kraampjes, cosplayers, bijzondere artifacten, verzamelspul en prullaria zonder twijfel uren zoet mee bent. Mocht je maar voor één dag naar Celebration komen zou ik je dan ook aanraden om de panels links te laten liggen, tenzij je echt heel graag in levenden lijve de nieuwste trailer-onthulling wilt meemaken. Houd er dan wel rekening mee dat iedereen om je heen zomaar kan beginnen te schreeuwen en ervoor kan kiezen om op te staan en klappen, waardoor je een en ander niet kunt zien en/of horen. Ja, de emoties kunnen hoog oplopen, maar je hebt dan ook te maken met een selectie uit de allergrootste Star Wars fans die er zijn.
Over die grootste fans gesproken: men kon vanaf die donderdag om 20:00 al in de rij beginnen te staan voor de wristbands van de eerste SWCE dag. Dat is dus de avond van tevoren! Van tevoren was ik er vrij zeker van dat dit niet voor mij was weggelegd. Ik sta liever vroeg op om me bij de rij aan te sluiten dan dat ik in mijn eentje een nacht doorhaal. Echter was ik natuurlijk niet alleen: rond etenstijd ontmoette ik zoals gezegd Roel met wie ik een Subway-broodje at (weinig keus op loopafstand helaas!) alvorens we ons richting de wachtrijen begaven om polshoogte te nemen. Beiden waren we niet van plan om daar aan te sluiten, met de gedachte dat we hopelijk toch wel een wristband konden krijgen als we er ‘gewoon’ vroeg in de ochtend bij zijn. Echter, eenmaal langs de beveiling gekropen, raakten we aan de praat met enkele fans die wél de moeite namen om hun kostbare uurtjes rust te spenderen op de harde betonvloer van de wachtrij-hal. Menigeen was hierop voorbereid en had slaapzakken en kussens mee, echter liep er ook een aantal tussen dat nog niet wist of ze dit echt gingen doen. Waaronder wij dus.
“Waarom liggen jullie hier al, waarom zou je niet pas later in de nacht/vroeg in de ochtend aanschuiven voor dat bandje?”, vroeg ik nog op mijn best mogelijke Engels. Het antwoord: je maakt het maar eens in de zoveel tijd mee, slapen kun je de rest van het jaar nog doen, daarnaast is de beleving om met Star Wars fans hier de nacht door te brengen en met volstrekt vreemden te praten over dingen die jullie beiden nauw aan het hart liggen onbetaalbaar. Daar valt wel wat voor te zeggen. Met Roel heb ik nog een klein uur staan peinzen of we dit echt gingen doen, uiteindelijk besloten we om toch maar terug te gaan en na enkele uren rust hier vroeg terug te keren. Wekker gezet op 2:30. Roel heeft zijn wekker niet gehoord, ik wel maar had het niet in me om op te staan. Uiteindelijk ben ik om 4:50 de deur uitgegaan om de dagelijkse half uur-looptocht richting het ExCeL te doorstaan. Lang verhaal kort: er waren nog zat wristbands beschikbaar, zelfs om 8:00 konden fans nog naar binnen wandelen om in alle rust en vrijheid een wristband te bemachtigen. Hoewel het me best een toffe ervaring had geleken om daar te blijven overnachten, was ik blij dat ik een paar uurtjes slaap had gepakt! Wat jij Roel? 😉
De panels zelf zijn inmiddels ruimschoots behandeld en online terug te kijken. Ik wil het meer hebben over de ervaringen op de beursvloer zelf. De eerste dag had ik echter relatief weinig tijd om rond te kijken vanwege de wachtrijen voor de panels. Toen we om 10:00 eenmaal naar binnen mochten, ben ik maar meteen doorgelopen naar de wachtrij voor het Mark Hamill panel en daarna snel even wat eten en vluchtig rondkijken om langzaam maar zeker richting de wachtrij voor het Rogue One panel te gaan. Het was erg gaaf en onwerkelijk om er live bij te zitten terwijl ze praatten over de aankomende Anthology-film. Zeker het moment toen Director Orson Krennic in vol ornaat gevolgd door Death Troopers het podium op kwam zal mij nog lang heugen. En sowieso was ik persoonlijk natuurlijk blij om te zien dat de acteurs uit Rogue One hun opwachting maakten terwijl dit vooraf niet werd aangekondigd (maar wel ‘voorspeld’! *kuch* Dennis). Het zou ook wat anticlimactisch zijn geweest als ze er niet waren: de regisseur Gareth Edwards was er immers ook en de opnames werden niet gek ver hier vandaan gemaakt.
Ik vond het erg jammer dat ik de eerste dag weinig meer had gedaan dan vluchtig rondkijken op de beursvloer en vooral veel, heel veel wachten in de rijen voor de panels. Pas op de tweede dag was er de mogelijkheid om meer rond te kijken in de beurshallen.
Star Wars Celebration – Dag 2
In de ochtend wederom vroeg richting de ExCeL voor de wristbands: Anthony Daniels en Star Wars Rebels in de pocket! En in de vrije uurtjes had ik eindelijk tijd om eens goed rond te neuzen. Als je weleens op een Comic Con-achtige conventie bent geweest heb je een beetje een idee wat je kunt verwachten. Ongeveer. Dit is net zoiets, alleen dan met 100% Star Wars… overal waar je kijkt! Er is een hoop mensen te zien in fantastische kostuums, sterker nog, zaterdagochtend kwam de 501st Legion in grote getallen vanuit het ExCeL in kostuum naar buiten marcheren. Dit was een fantastisch gezicht: Stormtroopers, Kylo Ren’s, TIE-piloten, Captain Phasma’s, Jawa’s, Tusken Raiders, noem het maar op. Persoonlijk vond ik de Stormtroopers die een kostuum droegen op basis van het oorspronkelijke concept van Ralph McQuarrie het meest bijzonder, daarnaast liep er ook nog een Stormtrooper bij die ‘zwaar gewond’ was (beschadigd pak, bloedwonden etc.) en er ook als zodanig bij liep kwa loopbewegingen. De cosplayers liepen ook niet door elkaar heen, maar echt per kostuumsoort gesorteerd. Gezien het grote aantal deelnemers was dat erg indrukwekkend om te zien. Het leek net alsof je op een set van een Star Wars film rondliep!
De hallen stonden vol met winkelkraampjes waar je je ogen uit kon kijken: genoeg kleingoed dat niet als cadeau zou misstaan, maar vooral de dure en exclusievere collector-items stelen de aandacht. Waar ik persoonlijk erg benieuwd naar was is Trials on Tatooine. Dit is een korte Virtual Reality demonstratie wat aantoont waartoe VR in staat kan zijn in een Star Wars setting. Het was echter behoorlijk druk en het beste wat ik eruit kon slepen was een entree-kaartje waarop stond hoelaat ik die dag terug kon komen om de demo uit te proberen… om 18:15 pas. Weliswaar een felbegeerd time-slot omdat deze niet in conflict was met de panels!
Propel Star Wars radio-controlled drones
Wat ik persoonlijk erg gaaf vond was een kleinere hal die speciaal was ingericht voor radio-controlled Star Wars drones. En dan niet het type drones met camera’s die je tegenwoordig met mooi weer boven de meeste stranden ziet rondzweven, nee, Star Wars ruimteschepen met lasers! Hoe vet is dat? Het bedrijf Propel had een paar sets laten bouwen, waaronder de Death Star en Endor, waarboven ze hun drones konden demonstreren. De drones zijn naar eigen zeggen zo waarheidsgetrouw mogelijk nagemaakt met speciale effecten en nauwkeurige bediening. Toen ik ze zag vliegen kreeg ik de indruk dat het best kinderlijk was en niet iets waar ik zelf in geïnteresseerd zou zijn. Nadat we het ’toneelstuk’ van Endor hadden gezien werden we echter naar een speciale ruimte begeleid waar de radio-controlled drones van dichterbij te zien waren en vrijblijvend gereserveerd konden worden.
Ik weet nog dat ik na een en ander goed te hebben bekeken dacht: damn, die zijn eigenlijk best wel heel erg tof! Zelfs de behuizingen zien er luxe en fraai uit en hadden speciale features zoals gezichtsherkenning (waarna je elke keer een andere quote uit de films hoort) en een bijbehorende badge die je onder je schip kunt houden waarna deze jouw unieke reserveringsnummer projecteert. Het leuke was dat bezoekers van Star Wars Celebration de eersten waren die deze drones konden reserveren, dus een laag nummer (een van de eerst gereserveerde exemplaren) betekent meteen dat je een mooi collector’s item te pakken hebt. Aangezien je vrijblijvend kon reserveren heb ik dat ook maar gedaan, al zal de prijs per schip niet bepaald goedkoop zijn met een verwachte prijs van tussen de $200 en $300. ‘Vrijblijvend’ is het sleutelwoord!
Rogue One expositie
Verder ben ik natuurlijk naar de Rogue One expositie geweest met kostuumfoto’s die jullie als het goed is allemaal reeds voorbij hebben zien komen op de site. In de hal zelf stond er een flinke zigzag-rij die uiteindelijk niet langer dan 15-20 minuten bleek te duren. Men kon per groep enkele minuten rondlopen tussen de kostuums en Rogue One-artifacten om een en ander van dichtbij te bekijken zoals de kostuums van Jyn Erso, Director Orson Krennic en de Death Troopers, evenals het Death Star-model dat in de film is gebruikt. Bij elk kostuum stond een bordje met de naam en wat algemene info over het personage. Om eerlijk te zijn: de kostuums van de Rebellen deden me persoonlijk nog niet zoveel. Dat komt denk ik grotendeels omdat we nog maar vrij weinig van hen af weten. Verder had je binnen 5 minuten alles wel gezien.
Propshop
Verder bezocht ik op zaterdag ook de Propshop, een kleine stand omringd met muren, waarbinnen de diverse props werden tentoongesteld. Hierbij kun je denken aan de bebloede helm van FN-2187, Kylo Ren’s masker en lightsaber en Darth Vader’s masker zoals we die zagen in The Force Awakens. Natuurlijk zul je diep in de buidel moeten tasten om deze props van premium-kwaliteit aan te kunnen schaffen: deze collector’s items zijn afkomstig van het bedrijf dat daadwerkelijk enkele props voor de film heeft gemaakt. Darth Vader’s masker is van jou voor een slordige $3500 en een lightsaber hilt mag je meenemen voor niet minder dan $1250. Kost wat, maar dan heb je ook wat?
Trials on Tatooine
Zoals eerder gezegd mocht ik later die avond op bezoek bij ILMxLAB om hun Virtual Reality-demonstratie uit te proberen. Sinds de aankondiging hiervan was ik erg benieuwd hoe dit zou uitpakken, niet goed wetend wat ik moest verwachten. Ik had immers nog nooit een VR-bril op mijn neus gehad en gezien het feit dat ik persoonlijk lijd aan motion sickness (word snel misselijk van bepaalde first person-games) dacht ik ook dat ik deze ontwikkeling noodgedwongen aan me voorbij moest laten gaan. Afgezien van het feit dat een VR-bril nog steeds een hoop geld kost natuurlijk: voor de HTC Vive (die voor deze demonstratie werd gebruikt en vooralsnog de enige VR-bril is waar deze op werkt) tel je al gauw €799 neer. Die andere VR-bril, de Oculus Rift, is vooralsnog niet compatibel met deze ‘game’. Ja, aanhalingstekens, want veel meer dan een korte demonstratie is het niet: de hele demo duurt immers niet langer dan 5 minuten. Dat gezegd hebbende is het absoluut een bijzondere beleving en ik kan me best voorstellen dat er mensen zijn die er nu al geld voor over hebben om dit in huis te hebben. Persoonlijk wacht ik liever een paar generaties op een meer betaalbare en verbeterde versie van de huidige VR-brillen.
Ik werd met een groep andere fans in een kamer gezet waarna we geïntroduceerd werden met het ‘verhaal’. De welbekende title crawl met begeleidende epische John Williams-muziek kwam voorbij en vervolgens werden we een voor een naar een kamer begeleid. In deze kamer was er een medewerker aanwezig die er van begin tot eind bij bleef om een en ander te noteren en evalueren (hij of zij kon op een scherm zien wat jij op dat moment zag). Ik moest in het midden van de kamer gaan staan en kon de HTC Vive vervolgens óver mijn eigen bril op zetten. Ik was bang dat dit niet comfortabel zou zijn, maar gelukkig viel dit reuze mee. Vanaf het moment dat je de bril op hebt, bevindt je je in een andere wereld. Je kijkt om je heen en binnen de virtuele wereld wordt je gezichtsveld en omgevingsgeluid direct aangepast waardoor je compleet immersed wordt in de ervaring. Om op die manier de Millennium Falcon op je af zien vliegen en vlak boven je zien landen is dan ook zeker een ervaring die ik elke Star Wars fan van harte zou willen aanbevelen. Vervolgens ben je – met behulp van niemand minder dan R2-D2 – even bezig met het repareren van het legendarische ruimteschip door een aantal knoppen en hendels in te drukken. Tussendoor hoor je Han Solo, die je instructies geeft over wat de bedoeling is. Het stelt allemaal weinig voor, maar dat maakt niet uit: je staat te sleutelen aan de Millennium Falcon! Het is overigens natuurlijk wel de bedoeling dat je enigszins loopruimte hebt in je real life omgeving, want anders stoot je natuurlijk binnen no-time tegen tafels, stoelen of je kat aan. Je ziet immers uiteraard alleen datgene wat er in de spelwereld gebeurt.
Wanneer je klaar bent met sleutelen, zie en hoor je TIE-fighters en Imperial Transporters om je heen, wat best spannend kan zijn als je het voor de eerste keer meemaakt terwijl je het gevoel hebt dat je je echt op die plek bevindt. Wat er vervolgens gebeurde is iets waar ik op wachtte vanaf het moment dat ik de VR-bril op zette: R2-D2 deed zijn compartiment klepje open en gaf me een lightsaber! Ahem, de controller die je al een tijdje vasthield dus. Intuïtief hield ik de controller meteen met twee handen vast, ik zat er he-le-maal in. De bewegingen die je met de controller maakt komen uitstekend overeen met de bewegingen in het spel, wat natuurlijk nog meer bijdraagt aan het gevoel een echte lightsaber vast te houden. De Stormtroopers openden het vuur en hoewel ik volgens mij een keer werd geraakt, wist ik de meeste laserschoten terug te kaatsen. Dit gaf mij – weliswaar als game-liefhebber zijnde – een voldaan gevoel. Niet lang hierna vluchtten de Stormtroopers echter alweer weg en dit is tevens het einde van de VR-demo. Veel mensen zullen er gauw op uitgekeken zijn gezien de korte duur en het geringe aantal mogelijkheden binnen de ‘game’, maar ik had best nog een paar keer willen spelen! Overigens goed nieuws voor de mensen die een HTC Vive in huis hebben: de dag na Celebration werd Trials on Tatooine namelijk gratis op Steam gepubliceerd, waardoor iedereen deze demo thuis kan uitproberen. Mits je natuurlijk €799 neertelt voor de VR-bril zelf, maar dat is geen probleem toch? Zucht…
Star Wars Celebration – Dag 3
Hoewel het evenement van mij best een dag langer zou mogen duren – 4 dagen, net als de Amerikaanse variant – kwam het allemaal langzamerhand alweer tot een eind. Vandaag stond het Carrie Fisher panel op de planning, evenals natuurlijk het Future Filmmakers panel. Ik en vele andere fans die aanwezig waren hoopten op een titel-aankondiging van Episode VIII, maar het mocht helaas niet zo zijn. Het Carrie Fisher panel was leuk om van dichtbij mee te maken, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het kinderlijke gehalte van de panels af en toe wel wat storend vond. Bijvoorbeeld Anthony Daniels die zaterdag de helft van de tijd bezig was met het opvoeren van een toneelstuk waarbij fans uit het publiek een rol mochten spelen. Leuk en aardig op de livestream als je thuis zit (en ondertussen een hoop andere dingen kan doen), maar voor mij persoonlijk niet weggelegd om daar van begin tot eind naar te moeten blijven kijken. Ik kreeg af en toe zelfs een beetje ‘zonde van mijn tijd’-gevoel bij de panel en dat zou niet moeten natuurlijk (smaak verschilt ook uiteraard!).
Helaas gold dit dus ook enigszins voor Carrie Fisher: niet voor de eerste keer speelde ze samen met panel-gastheer Warwick Davis een scène na uit Return of the Jedi (wat overigens wel leuk was om een keer van dichtbij te zien) en daarnaast werd er vooral gepraat over koetjes, kalfjes en met name Carrie’s hond Gary. Hoewel dit bij vlagen best hilarisch was, hoefde het van mij allemaal niet zo. Maar ach, wat anders kon je verwachten? Over Episode VIII mocht immers niet gesproken worden en je moet toch een uur vol maken met elkaar.. Hierna ging het helaas snel met de tijd: ik had weinig tijd om even te lunchen, want ik moest vrij snel na de panel aansluiten bij de rij mensen die op de foto zouden gaan met Carrie Fisher. Kost wat, maar dan heb je ook wat! Toch?
Het Future Filmmakers panel stelde mij persoonlijk ietwat teleur, al was het natuurlijk wel even leuk om de nieuwe Han Solo, Alden Ehrenreich, op het podium te zien. De zaal ging echter pas echt tekeer toen John Boyega a.k.a. Finn het podium betrad! Waarom dan toch die lichte teleurstelling? Er werd maar weinig nuttige informatie gegeven, zoals je van tevoren had kunnen verwachten natuurlijk. Tijdens zo’n panel gaan de regisseurs even in gesprek met de gastheer, in dit geval Pablo Hidalgo, waarna de te verwachten clichés je om de oren schieten. “Ja, we zijn druk bezig om een fantastische film te maken voor jullie, de fans. Ik ben al Star Wars fan sinds ik de films in de bioscoop zag en om nu aan deze films te mogen werken is onwerkelijk en surreëel. Nee, ik mag er helaas niks over zeggen, maar ik kan niet wachten om jullie meer te laten zien.” Hoe vaak je dit soort teksten, soms in een iets andere vorm, wel niet te horen krijgt.. Ach, misschien komt het ook omdat ik stiekem erg op een titel voor Episode VIII had gehoopt. Wat achteraf toch iets te optimistisch bleek. En ergens wist ik dat ook wel.
Star Wars Celebration – Conclusie
Star Wars Celebration Europe 2016 was voor mij een eerste kennismaking met het grootste Star Wars evenement dat er bestaat. De grote kracht van het succes hiervan heeft naar mijn mening niet zozeer te maken met de panels, bijzondere gasten of de zeldzaamheid en bijzonderheid van bepaalde collector’s items die her en der te vinden zijn. Hoewel dat enkele elementen die een goed evenement met een fanatieke schare fans onvergetelijk en speciaal kunnen maken valt alles in het niet zonder dat onmisbare basiselement; de community. Als ik naar mezelf kijk: hoewel mijn vrienden het best vermakelijk vinden om naar een Star Wars film te kijken, doet het ze verder vrij weinig. Eentje zei rond de filmrelease van The Force Awakens zelfs tegen mij dat het hem niet uitmaakt of hij voor het eerst naar Star Wars 7 of Fast and Furious 7 kijkt. Ieder zijn ding natuurlijk!
De kans is echter aanzienlijk dat deze twee films voor jou – de lezer – en mijzelf zeker totaal niet vergelijkbaar zijn. Star Wars is voor ons veel meer dan enkel wat vermaak tussendoor, gecamoufleerd in de rest van het filmaanbod in jouw lokale bioscoop. Star Wars is de belofte van een onvergetelijk avontuur. Het spreekt ons aan op een laag die diep binnen ons zit. Dat innerlijke stukje van ons, dat pure stukje fantasie en bijna kinderlijke enthousiasme, omhuld met volwassen vragen over herkenbare thema’s zoals o.a. vriendschap, liefde, verraad, kind-ouder relaties en hoop op een beter bestaan is waarom wij ons zo verbonden voelen met “aliens met puntige oren en een in het zwart geklede man met een gasmasker” en dit is volgens mij ook hetgene wat uniek is aan de fans die je zult tegenkomen op déze beurs in tegenstelling tot de massa filmliefhebbers die dit soort films beschouwen als eentje uit de categorie ‘dertien in een dozijn’. Smaak daar gelaten natuurlijk (daar kun je immers je leven lang nog over discussiëren!) is Star Wars een bron van inspiratie en herkenning door het gebruik van vele thema’s door de saga – of zelfs alleen al de originele trilogie – heen die voor ons zó herkenbaar zijn en zich tegelijkertijd afspelen in een wereld die er op het eerste gezicht zo anders uit ziet als die van ons – maar op een bepaalde manier ook weer zo geloofwaardig en ‘echt’ – dat we er maar wat graag alles over willen weten, lezen, zien en horen.
Wat dat betreft was het voor mij des te specialer om vanaf het eerste moment – in mijn geval al toen ik in het vliegtuig zat – een connectie te voelen met mensen die ik nog nooit eerder had gezien of gesproken. Je hoeft maar een Star Wars t-shirt of ander attribuut te zien en op dat moment weet je het: dat is er zo een. Je hebt meteen gespreksstof en kunt met elkaar overweg. Men was vriendelijk, behulpzaam en goedgehumeurd. Niemand stond voor gek. Sterker nog, het waren juist de excentrieke fans die het respect verdienden van de rest van de meute, die hun fotocamera paraat maar wat graag hield. Star Wars Celebration is de ultieme pelgrimsoord voor de Star Wars fan en ik zou iedereen die Star Wars een warm hart toedraagt willen aanraden om deze beurs een keer in je leven te bezoeken. Bas zei het in zijn column al: Star Wars heeft fantastische fans die als een grote familie zijnde met elkaar omgaan en iedereen hoort erbij. Celebration is in die zin min of meer het jaarlijke familie-uitje. Ben jij er de komende jaren ook een keer bij?