En toen kwam The Empire Strikes Back. Voor velen is de NES, de Nintendo Entertainment System, hét systeem waarop gaming ontdekt werd. De Nintendo maakte gamen makkelijker thuis, vriendjes kwamen over de vloer om samen te ‘Nintendoën’ en de wereld van Super Mario werd een hele bekende. Iedereen wist welke warppipes gebruikt konden worden om naar geheimen gebieden te gaan en op schoolpleinen ontstond er een heus nieuw taaltje. De strijd tussen Sega en Nintendo was groter dan die in de Eredivisie en mensen hadden duidelijk hun favorieten.
In die tijd verscheen Star Wars: The Empire Strikes Back op de grijze console van Nintendo. Uiteraard bedoeld als opvolger op het in 1991 verschenen Star Wars op hetzelfde systeem. Het was echter niet de eerste of laatste keer dat een game deze titel droeg. Eerder, op de Atari 2600, verscheen al een versie van The Empire Strikes Back terwijl later voor de SNES een Super The Empire Strikes Back zou gaan verschijnen. Aangezien de makers achter deze titel na de ontwikkeling van The Empire Strikes Back meteen begonnen met Super Star Wars, verscheen er dus nooit een derde en laatste deel in deze trilogie. Dit terwijl het einde van deze game duidelijk wist te hinten naar een vervolg.
In deze samenwerking tussen JVC en Lucasfilm volgt de speler in basis het bekende verhaal van de film. Luke Skywalker en zijn vrienden nemen het daardoor ook hier uiteraard op tegen The Empire. Startende moet je als de jonge Skywalker je weg zien te banen op Hoth, terwijl je verschillende Imperial Probes op probeert te blazen. Deze zijn driftig op zoek om jouw geheime basis te vinden. Wanneer dat geheim ontdekt mag worden, is de toekomst voor de Rebellen alles behalve zeker.
Met een blaster aan je zijde en een Tauntaun om sneller van A naar B te komen, is het aan de speler om met Luke de diverse grotten op de ijsplaneet te ontdekken. Natuurlijk is deze actie-platformer gevuld met gevaarlijke wezens en tegenstanders. En dan hebben we het nog niet eens over de elementen; ijs kan bijzonder glad zijn en daardoor extra gevaarlijk wanneer je er op hoge snelheid overheen probeert te gaan.
Om elk level in detail uit te leggen haalt weg van de ervaring, mocht je de game nooit gespeeld hebben. Het spel is namelijk nog steeds goed speelbaar. Ja, het voelt oud aan, maar de tand des tijds heeft de cartridge redelijk heel gelaten. Het Star Wars-gevoel is nog steeds in elke frame voelbaar, helemaal wanneer je weet dat je niet alleen als Luke kunt spelen. Zo ga je ook als Han Solo en enkele andere personages op pad. Het level dat je speelt zal bepalen wie je onder de knoppen krijgt. Een leuke extra is dat wanneer je Luke speelt een blauwe force verschijning in de vorm van Obi-Wan Kenobi je helpt tijdens je avontuur. Het zijn deze kleine verwijzingen en extra’s die het verhaal van The Empire Strikes Back in deze game net wat realistischer en getrouwer laten volgen. Het zorgt er daardoor ook voor dat deze game een goede verbetering is op het eerste deel.
Op het audiovisuele gebied weet de game zeer netjes te zijn voor de tijd waarin het is uitgegeven. Daarnaast laat het spel zich moeiteloos besturen; de besturing is zo strak als een pianosnaar. Echter, wat voor velen een minpunt kan zijn, is de moeilijkheidsgraad. Deze game is moeilijk. Iets wat in die tijd erg normaal was, maar volgens de standaarden van vandaag is dit zo’n game die ‘te moeilijk’ is voor de doelgroep. Mensen die een uitdaging niet uit de weg gaan wil ik ‘m dan nog steeds van harte aanraden. Spendeer de tijd en beleef, zelfs al die vele jaren later, nog steeds een hele toffe Star Wars game. Ga alleen niet op zoek naar het vervolg…