Wanneer je in de begin jaren negentig een Star Wars-fan was, was er niet gek veel te beleven. The Phantom Menace was nog een gerucht, de Special Editions waren nog een verre belofte. Maar wanneer je een Super Nintendo had, was er heel wat Star Wars voor je. En niet zomaar Star Wars. Super Star Wars!
Waar in 1992 Super Star Wars al verscheen, was het een jaar later dat het vervolg het daglicht mocht zien. De game, gebaseerd op de volgens velen beste Star Wars-film, beloofde een geweldig avontuur in een galaxy far, far away. Het spel liet je The Force ontdekken op Dagobah en je tegen Darth Vader vechten in Cloud City. Aaneenschakelingen van scènes die de gemiddelde jonge fan van de franchise helemaal gek konden maken van opwinding. Het was alleen zo jammer dat de game zo bijzonder moeilijk was dat de meeste gamers daar nooit wisten te komen.
Super Star Wars: The Empire Strikes Back: een tijd waarin games onvergeeflijk waren
Games zijn vandaag de dag over het algemeen veel makkelijker dan dat ze vroeger waren. De gameplay is vaak simpeler van opzet, minder straffend. Overal worden we getrakteerd op checkpoints, automatische savegames. Dat was vroeger niet zo. Ging het fout? Dan was dat omdat je het niet kon en mocht je gewoon opnieuw beginnen. Als je geluk had in hetzelfde level, had je pech dan startte de game gewoon opnieuw. De eerste levels op Hoth zijn dan ook voor heel veel gamers de enige levels die ze ooit hebben gezien van Super Star Wars: The Empire Strikes Back.
Net als Super Star Wars is Super Star Wars: The Empire Strikes Back een game waarbij je de actie vanaf de zijkant ziet. Een ‘side-scrolling platforming adventure’, zoals de game zich graag laat omschrijven. Met een behoorlijk hoog tempo en flink wat actie baan je je een weg door de verhaallijnen van de film heen. Mocht je goed genoeg zijn om zover te komen natuurlijk. Het leven van een Jedi is niet het makkelijkste, uiteraard. Natuurlijk gaat de game op momenten wat losser met het verhaal uit de film om, omdat de game dan op dat moment beter uit lijkt te komen. Meer actie. Want vechten tegen een luttele Wampa op Hoth is ook niet heel spannend. Daarom komt er hier een compleet leger aan sneeuwmonsters op je af, inclusief een gigantische versie die met zijn adem jou kan bevriezen. En had ik al gezegd dat zijn armen groter zijn dan de vleugels van een gemiddelde TIE-Fighter? Het is en blijft een game, toch?
Opnieuw een vrije interpretatie
En doordat de film niet als heilige bijbel die nauwkeurig gevolgd moest worden werd gebruikt, maar als opzet voor een actie volle rit in het Star Wars universum, werd het mogelijk om momenten uit je fantasie toch te beleven. Zo gaat Chewie niet alleen achter Boba Fett aan om Han te redden, maar hij weet hem te vangen, een gevecht met Fett aan te gaan om later zelfs de Slave 1 aan te vallen. En Yoda is niet het enige wezen op Dagobah. Hij leeft daar met gigantische monsters in het moeras die als doel hebben jouw Jedi-training te verstoren.
Qua gameplay was Super Star Wars: The Empire Strikes Back duidelijk een vervolg op Super Star Wars. In de essentie was het dezelfde game, in een andere setting. Uiteraard waren de controls wat strakker, de graphics net wat sterker en hadden personages net wat meer mogelijkheden. Vooral Luke, die in dit deel vanaf het begin uiteraard de beschikking heeft over zijn lichtzwaard. Echter, dit naast zijn blaster. Ook, omdat Luke verder is in zijn Luke-zijn, heb je als speler meteen vanaf het begin al de mogelijkheid om wat Force Powers te gebruiken. De meest handige is degene om je levensbalk opnieuw aan te vullen. Hoezo was dit nieuw toen Rey het deed in The Rise of Skywalker? Luke deed het al in 1993!
Mocht je op zoek zijn naar een uitdaging, dan is Super Star Wars: The Empire Strikes Back vandaag de dag nog steeds een enorme aanrader. Qua sfeer, geluid en gameplay weet de game nog steeds mee te kunnen. Ja, aan alle kanten heeft de tijd het spel ingehaald, maar de uitdaging is nog steeds daar.