Super Star Wars was een hervertelling van A New Hope. Han, Luke en Chewbacca waren haast moordlustige strijders die Stormtroopers en burgers zonder pardon naar de eeuwige jachtvelden schoten. Dit alles met een moeilijkheidsgraad die voor de gemiddelde mens te hoog lag. Super Empire Strikes Back deed exact wat een vervolg moest doen en wist Star Wars nog bizarder te maken dan het misschien al was. De verwachtingen voor Super Star Wars: Return of the Jedi lagen dan ook heel hoog in 1994.
Super Star Wars: Return of the Jedi deed op de SNES dan ook eigenlijk exact wat zijn voorgangers deden. Echter, dit is duidelijk de beste van de drie. De ontwikkelaar heeft duidelijk lessen getrokken uit eerdere games, waardoor de gameplay nu nog verfijnder is. Het voelt meer ‘af’, er is meer variatie in de levels waar je je een weg door moest banen en Luke, Chewbacca en Han zijn niet meer de enige personages die jij mocht besturen. Dit keer was daar ook Leia. In een gouden bikini, uiteraard.
Het meest naakte personage in de geschiedenis van de SNES
Mensen die ooit Castlevania hebben gespeeld, kunnen dan ook meteen een punt der herkenning vinden wanneer Leia onder de speelbare knoppen verschijnt. Haar ‘slavenketting’ (mag ik dat zo nog noemen, Disney?) doet dienst als de zweep uit de eerder genoemde game. Hiermee kon Leia op afstand flink wat schade toebrengen aan haar vele vijanden. Hierdoor was ze een welkome en interessante aanwinst in het roster van de game, en niet alleen omdat ze half naakt over het scherm loopt. Sterker nog, ze was het meest naakte personage op de gehele SNES. Ooit. Leia vecht tegen de hulpknechten van Jabba, springt door de lucht en als een ware assassin weet ze snel en slim haar vijanden om te leggen. Leia is geen ‘vrouwe in nood’, totaal niet. Dit is een vrouw die haar man al maanden niet heeft gezien en er alles aan doet om hem uit zijn carbonite cryo-slaap te krijgen. Dus ga vooral niet in haar weg staan.
Super Star Wars: Return of the Costumes
Wat Leia nog interessanter maakt naast haar vernieuwende manier van spelen, is het feit dat er verschillende kostuums van haar beschikbaar waren om aan te trekken. Klinkt zeer cosmetisch, maar was dit allerminst. Het eerste kostuum wat je tegenkomt tijdens het spelen is bijvoorbeeld haar ‘Boushh bounty hunter’-outfit, zoals je dat kent uit de opening van Return of the Jedi. Het pak waarmee ze bij Jabba naar binnen loopt met Chewie als gevangen prooi. Wanneer je als ‘Boushh’ speelt, was het mogelijk om de Termal Detonators waar ze in de film zo mooi mee dreigt aan je arsenaal toe te voegen, alsook een staf waarmee ze de gemiddelde Gamorrean Guard flink wat hoofdpijn kon bezorgen. Wederom een heel andere speelstijl vergeleken met ‘de standaard’ Luke, Han en Chewbacca. Daarnaast ook heel anders dan wanneer je met haar speelt wanneer ze haar iconische bikini draagt. Wanneer je op Endor aankwam en Leia haar camouflage droeg, werd een blaster het wapen van haar keuze. Wederom wat anders.
Gelukkig is dit echter niet de enige verbetering ten opzichte van de voorgangers. Het was snel duidelijk tijdens het spelen dat de achterliggende techniek ook verbeteringen door had gemaakt. Grafisch zag de game er gewoon beter uit en alles leek vloeiender te lopen. Alsof er betere animaties waren en personages beter en sneller reageerde op jouw ingedrukte knoppen. Ook qua leveldesign werden er nieuwe dingen geprobeerd. Natuurlijk zijn de ‘side-scrolling’ levels nog steeds hetzelfde, terwijl er toch ook meer open-wereld ideeën toegepast werden. Hierin werd je aangemoedigd om verborgen items te vinden, zoals extra ‘health swords’. In andere levels moest je bepaalde ruimtes eerst ontzien van alle vijanden voordat je door kon lopen. Iets wat stevig deed denken aan games als Final Fight en Double Dragon. Het was een mix van speelstijlen die sterk leken te werken met elkaar.
Elk personage voelt anders, maar nog steeds even moeilijk
Het feit dat Luke dit keer vanaf het begin ook al aanvoelt als een krachtige speler, en niet als een sukkeltje dat niet weet hoe een blaster werkt, kwam de game ook ten goede. Luke heeft de Force beter onder controle in het begin van de film, dus was dit ook zo in de game. De Saber Throw werd snel favoriet, bijvoorbeeld. Het is ook een goed voorbeeld van hoe de verschillende personages dit keer daadwerkelijk zorgde voor andere gameplay, waardoor je als speler meer plezier kon beleven aan deze Super Star Wars dan aan vorige delen. Dat de game nog steeds lastig was, blijft echter wel een feit.
Mocht je echter toch zover komen dat je Endor wist te halen, dan had de game nog een leuke verrassing voor je in petto. Jawel, nog een nieuw speelbaar karakter – Wicket de Ewok! Interessant omdat je van technisch geavanceerde personages terugvalt op een rondspringende teddybeer met pijl en boog. Het zorgde voor een compleet nieuwe speelstijl en liet levels anders beleven. Zo kon Wicket door zijn pijl ergens in te schieten zorgen voor een klein platformpje waar hij weer op kon staan om hoger te komen.
Met meer personages dan ooit, leukere levels en meer variatie was Super Star Wars: Return of the Jedi duidelijk de beste van de drie. Ook wanneer je de drie games vandaag de dag (her)speelt, merk je dat er genoeg lering is getrokken uit eerdere delen om van dit spel het beste te maken dat in de tijd mogelijk was. En (her)speel die game dan ook, want nog steeds is dit een toffe ervaring om doorheen te rennen. Mits je niet te snel dood gaat.