Star Wars. We kennen het vandaag de dag als misschien wel de grootste franchise ter wereld. Een crossmediale fantasie waarin we sinds eind jaren zeventig verwend zijn met epische avonturen, bijzondere verhalen en geweldige herinneringen. Waar vandaag de dag Star Wars overal te vinden is, of het nu in een comic, boek, tv-show, bioscoop of videogame is, was dat vroeger echter nog wel wat anders. Want waar een game gebaseerd op de licentie nu niet meer als normaal is, duurde het tot vijf jaar na de introductie van de eerste film tot het eerste computerspel verscheen dat zich situeerde in het ongekend grote universum.
Star Wars: The Empire Strikes Back werd ontwikkeld door de Parker Brothers en werd uitgegeven in 1982 voor de Atari 2600 en een jaar later voor de Intellivision. Het spel was een aangepaste versie van de gelijknamige film uit 1980 en bijzonder oneerlijk om te spelen. Het spel kon namelijk niet verslagen worden door de speler. De scrollende 2D shooter liet jou een Rebel Pilot besturen tijdens de slag om Hoth. Eigenlijk was je gewoon Luke Skywalker in zijn Snowspeeder tijdens de aanval van de AT-AT’s. Het is misschien wel de meest bekende veldslag uit de complete Star Wars Saga, dus het was een bijzonder logische keuze (toen al) om het spel tijdens deze momenten te laten situeren. Het doel was even simpel als doeltreffend; zorgen dat de AT-AT Walkers niet bij Echo Base konden komen om daar de boel op te blazen.
Het spel liet zich makkelijker of moeilijker maken door de snelheid van de AT-AT’s aan te passen. Zo duurde het langer, of was het juist sneller, voordat ze bij de basis waren en jouw doel mislukte. Daarnaast was het ook mogelijk dat de Walkers een ‘Smart Bomb’ aan boord hadden. Als speler moest je de Walkers neer proberen te halen door ze repetitief op het hoofd of in de torso te raken met de lasers van de Snowspeeder. Schoten op de benen resulteerde in schadeloze aanvallen. De schade van de Walker werd zichtbaar aangetoond door de Walker van kleur te veranderen. Zwart betekende geen schade, maar deze veranderde namate de aanval via grijs, rood en oranje naar geel, waarna de AT-AT in kritieke noodtoestand was. Tijdens een aanval kon de Walker ook ineens op een bepaalde plek de focus krijgen. Wanneer de speler hier een doelgericht schot op deed ging het gevaarte sneller richting de grond. Op de Intellivision had een Walker dertig schoten nodig om te ontploffen, op de Atari achtenveertig.
Natuurlijk schoten de Walkers terug op de speler, van wie de Snowspeeder het zelfde kleurenpatroon aan bleef houden om de schade visueel te tonen. Echter, om de Snowspeeder tijdens gevechten te repareren kon de speler landen. In sommige levels kon er zelfs gekozen worden om de Speeder tegen een AT-AT aan te laten knallen voor extra schade, hoewel dit niet goed voor de speler af zou lopen. Tijdens andere levels werd de eerder genoemde ‘Smart Bomb’ door een Walker afgevuurd. Deze kon de speler tijdelijk achtervolgen, waardoor deze de beste stunts uit moest halen met de Speeder om de dodelijke achtervolger af te schudden. Want weet; een impact met de Smart Bomb betekende meteen het einde van de Snowspeeder. Gelukkig was het mogelijk om af en toe ‘The Power of the Force’ te gebruiken waardoor de Speeder snel begon te kleuren en onverwoestbaar was.
Het spel eindigde wanneer de speler door zijn vijf leventjes heen was (en dus vijf Speeders had laten crashen), of wanneer de Walkers de basis hadden weten te bereiken en zo hun laatste en grootste klap tegen de Rebels konden toebrengen. Hierdoor is er sprake van een game die niet eerlijk was, omdat er geen uitkomst is waarin de speler daadwerkelijk kon winnen. Of je stierf, of je basis ging er compleet aan. Helemaal wanneer de Walkers eenmaal sneller begonnen te lopen werd de doelstelling om ze van de basis af te houden al snel bijzonder pittig. Een overwinning zou er echter nooit zijn.
In al zijn eenvoud was Star Wars: The Empire Strikes Back voor velen de eerste manier om Star Wars ‘echt’ te ervaren en om in de voetsporen van de helden uit de films te treden. De slag om Hoth was een uitgelezen kans voor een visueel spektakel. Hoewel de consoles van die tijd grafisch nog weinig kracht konden vertonen, was het voor veel spelers genoeg om even een uitstap te maken naar dat melkwegstelsel hier ver vandaan. En hoewel we vandaag de dag niet eens meer zouden omkijken naar een game als deze, moet de plek als eerste game in de franchise toch als een belangrijke gezien worden. Want wie weet hoe Star Wars in videogames er vandaag de dag uit had gezien zonder The Empire Strikes Back….