Het was misschien wel de beste manier om een game als Star Wars: The Clone Wars aan te kondigen. Niemand minder dan één van de belangrijkste Jedi in het universum sprak de iconische woorden uit. Woorden die lieten smachten naar meer, die onze interesse wisten aan te wakkeren. ‘Begun, the Clone War has…”
Nadat Attack of the Clones in de bioscopen verscheen en mensen eindelijk liet zien wat die Clone Wars waren (aangezien Obi-Wan ze vijfentwintig jaar eerder al noemde in A New Hope) was het aan gamers om deze oorlog daadwerkelijk uit te vechten. The Clone Wars was nog geen animatie serie, Ahsoka bestond nog niet. Het was net na de release van de film. LucasArts en Pandemic Studios wisten alles op alles te zetten om dit onvertelde verhaal naar de fans te brengen. Een game gebaseerd op de film, maar die juist dieper in ging op de materie? Dat is exact wat The Clone Wars is!
Beschikbaar op PlayStation 2, Nintendo GameCube en de originele Xbox begint de game rond het einde van Attack of the Clones. De titel geeft dan ook exact weer wat je van het spel kan verwachten. Hier geen lange gesprekken, diepgaande gebeurtenissen of trainingen om een ware Jedi te worden. Nee, het is de oorlog tussen de Republic en Confederacy of Independent Systems die de boventoon voert. Qua gameplay is de game vanaf het eerste moment bijzonder goed te vergelijken met Rogue Squadron. Echter, waar je daar steeds in de lucht vloog om je ding te doen, vinden de gevechten in The Clone Wars vaak op de grond plaats in diverse voertuigen.
Veel verschillende gevechtsvoertuigen
The Clone Wars is een zogenaamde ‘vehicle shooter’. Met een flink arsenaal aan voertuigen die je kent uit Attack of the Clones, die stuk voor stuk lekker arcade-achtig besturen (waardoor je dus volledig op de oorlog focust en niet op hoe je je voertuig moet besturen), knal je je een weg door diverse levels om de oorlog in jouw voordeel te beslissen. Elk voertuig laat zich anders besturen waardoor de gameplay lekker gevarieerd is. Zo zijn de grondvoertuigen voorzien van een ‘strafe’ optie waarbij je makkelijk naar links en rechts kan ‘glijden’. Dit terwijl vliegende voertuigen dezelfde knoppen juist gebruiken om sneller te gaan of om af te remmen. Klinkt als een minimaal verschil, maar op het slachtveld kan het het verschil zijn tussen winst of verlies.
Intense actie in The Clone Wars
Leuk is het feit dat de ontwikkelaars een ‘nieuw’ verhaal vertellen. Het was heel makkelijk om gewoon enkele strijdtonelen te presenteren waarin de speler los kan gaan, maar door middel van korte video’s zien we de tactische besluiten die Mace Windu en Obi-Wan nemen. Hierdoor vult de game het verhaal in tussen Episode II en III. Nogmaals; de animatieserie bestond nog lang niet. Tijdens het verhaal ga je verschillende planeten aandoen. Denk aan Geonosis, Rhen Var, Raxus Prime, en Kashyyyk. Elk heeft uiteraard een eigen landschap gevuld met restanten van eerdere veldslagen. Tijdens je missie begin je met je voertuig naar keuze en is het aan jou om meerdere objectives te vervullen. Hou je wingman in leven, zorg ervoor dat een compleet team op een plek ziet te komen of vernietig gewoon elke tegenstander. De actie die deze missies met zich mee brengen is intens te noemen.
Rond de tijd van de release van de game werd het spel dan ook geprezen voor de presentatie en het pure plezier dat overgebracht werd op de speler. Dat de game daarnaast ook een flinke uitdaging met zich mee nam (The Clone Wars was niet makkelijk), zorgde ervoor dat zelfs de meest doorgewinterde gamers behoorlijk wat tijd kwijt waren om missies op de hoogste moeilijkheidsgraad te kunnen voltooien. De actie was constant, iets wat heel anders was dan in bijvoorbeeld The Battle for Naboo en Rogue Squadron. Waar je daar op momenten nog even een kleine pauze kreeg om te ademen, vlogen de raketten hier non-stop over je heen. Of je nu zelf in een tank zat of met een Jedi over het slagveld aan het rennen was.
Als Jedi spelen valt tegen, multiplayer daarentegen…
Het is dan ook juist jammer dat het spelen als een Jedi vaker dan eens weet te leiden tot frustratie. De manier van controle verandert hier uiteraard weer. Want harder vliegen of strafen naar rechts is niet nodig wanneer je te voet bent. Deze knoppen worden nu dan ook vervangen door acties als ‘Force Push’ en ‘Force Lightsaber throw’. Het is tijdens het spelen echter snel duidelijk dat de nadruk tijdens het ontwikkelen nooit op deze momenten heeft gelezen. De Jedi beweegt niet soepel, de actie is niet altijd interessant en je verlangt al snel weer naar het moment waarop je weer in een tank mag gaan zitten. Heel jammer.
Groot pluspunt daarentegen is dan wel het feit dat de game met twee spelers gespeeld kan worden. Het is extra leuk om met een vriend naast je op de bank door de missies te gaan, misschien zelfs nieuwe tactieken te bedenken nu je twee keer zoveel wapens hebt en de vele geheimen te ontgrendelen. Denk bijvoorbeeld aan extra voertuigen om mee te spelen. Daarnaast is het zelfs mogelijk om door goed te spelen extra multiplayer-modi vrij te spelen.
Met actie die van je scherm af knalt, een goede manier van besturen (zolang je geen Jedi bent) en gameplay die je steeds wat anders voor lijkt te schotelen, is The Clone Wars een hele geslaagde game. Dit is zo’n spel dat je even voor een uurtje op kan starten om heel wat Battle Droids kapot te maken. Technisch gezien kan de game misschien wat beter, maar deze minpunten zijn te minimaal. The Clone Wars was tijdens de originele release een hele fijne game om te spelen. En stiekem is het dat gewoon nog steeds!