Waar spelers met Star Wars: Starfighter al even mochten proeven van ’space combat op de nieuwe generatie spelcomputers’, werd tijdens de release van Star Wars Episode II: Attack of the Clones een vervolg gebracht. De titel van de game verklapt exact waar de vernieuwing zat. Dit keer neem je plaats in de iconische Jedi Starfighter!
In Jedi Starfighter word je opnieuw op missie gezonden in het overbekende universum dat je kent uit de films Het verhaal dat je loopt redelijk synchroon aan dat uit de tweede episode, maar neemt hier en daar creatieve uitstapjes om de gameplay te ondersteunen. Jedi Starfighter oogt, speelt en klinkt als zijn voorganger. Dat is iets wat je als een groot pluspunt kan bestempelen, maar ook negatief gezien kan worden. Want hoewel de puike missiestructuur van het vorige deel terug keert en misschien zelfs beter is, voelt het enorm als een herhalingsoefening van het vorige spel.
Een vervolg op Starfighter
Natuurlijk kan een deel twee moeilijk net zo fris en vernieuwend voelen als het origineel, maar de verwachtingen van spelers zijn wel hoger. Ondanks dat Jedi Starfighter op dit vlak enorm veilig aanvoelt, is het een enorm leuke game om te spelen. Er zijn genoeg elementen die net wat beter uit zijn gewerkt om van deze lineaire ‘space fighter’ te kunnen genieten wanneer je het vorige deel van A tot Z gespeeld hebt.
Je neemt de rol op je van Jedi Master Adi Gallia en piraat Nym. Nadat de Trade Federation verslagen is op Naboo besluiten Count Dooku en Captain Cavik Toth samen te gaan werken om hun krachten te bundelen. Hoewel ze niet duidelijk weten wat er gaande is, voelen Mace Windu en de Jedi Council door de Force dat er iets mis is, dus sturen ze Jedi Adi Gallia in een prototype Jedi Starfighter er samen met Num op uit om de tegenstanders te lijf te gaan.
Met twee schepen om te besturen, klinkt de game redelijk basaal. Echter, LucasArts heeft met het terug brengen van het aantal bestuurbare schepen naar een minima er wel voor gezorgd dat deze tot in de kleinste detail te besturen zijn zoals je dat zou willen. De Jedi Starfighter is behendig, snel en weet met goede kracht de tegenstander te bestoken. Nym’s Bomber is trager, log maar bijzonder krachtig. Je merkt tijdens het spelen dat beide schepen, hoewel ze bijzonder verschillend zijn, snel groeien bij je. De Jedi Starfighter is uiteraard favoriet. Helemaal wanneer je weet dat je zelfs vanuit dit schip de beschikking hebt over de Force.
Herkenbare Starfighter gameplay
De structuur van de missies is qua opzet wederom hetzelfde als in de originele Starfighter. In de meer dan veertien levels wissel je tussen gevechten in de ruimte en in de atmosfeer. Hoewel de omgevingen anders zijn, is de gameplay dus exact zoals je die in de eerdere game vond. Je beschermt objecten, valt aan, maakt complete legers kapot en blaast hier en daar een basis op. Klinkt niet heel diepgaand en dat is het ook niet. Maar dat is niet erg. Jedi Starfighter is een heerlijke game om even enkele missies te spelen en weer weg te leggen. Tot je de controller toch weer op wil pakken om door te gaan.
Interessant is dat tijdens het spelen, na een missie of negen, de game ineens flink moeilijker weet te worden. Tijd om te spelen is voorbij, het is opletten, terugvechten en het uiterste uit je schip halen om levend de eindstreep te behalen. Waar de game vrij makkelijk is tot deze missies, is de ‘learning curve’ hierna ineens behoorlijk. Vanaf dit punt wordt onderscheid gemaakt tussen de ‘ik speel een potje’-speler en de ‘ik ben een Jedi Starfighter-piloot’-speler.
Meer herspeelbaarheid dan zijn voorganger
Er is tijdens het spelen van alles vrij te spelen. De echte verzamelaar zal dan ook wel even zoet zijn. Missies halen is één, maar een missie behalen met een hogere score zorgt voor meer vrij te spelen extra’s. Met zo’n dertig van deze ‘unlocks’ om te zien en te proberen nadat je de game hebt uitgespeeld, blijft Jedi Starfighter langer leuk dan je initieel misschien denkt. Zo kun je in de mode voor één én twee spelers levels opnieuw spelen, alleen dit keer met nieuwe objectives om te voltooien. Daarnaast zijn er extra schepen vrij te spelen (het blijft dus niet bij de twee schepen uit het verhaal!) zoals de TIE Fighter, een X-Wing, een Advanced Jedi Starfighter, Republic Gunship en zelfs de Slave 1. Er zijn zelfs bloopers uit de film te verkrijgen.
Een groot voordeel ten opzichte van de originele Starfighter is echter dat verschillende foutjes weggepoetst zijn. LucasArts heeft duidelijk de techniek achter de game én de PlayStation 2 en Xbox beter onder controle. Zo is de framerate hoger en zakt deze minder vaak en zijn vreemde effecten die op het scherm verschenen veelal verdwenen. Mocht je dus met veel plezier hebben beleefd met Starfighter, dan is Jedi Starfighter een blinde aanschaf. Was Starfighter niet je ding? Dan zal Jedi Starfighter dat ook nooit worden…