In het midden van de jaren negentig was LucasArts een studio die kwaliteit wist te produceren. Met titels als Monkey Island, Sam and Max en Day of the Tentacle wist de studio hoge ogen te gooien. Het vlaggenschip was uiteraard de Star Wars-licentie, waar vaker dan eens bijzonder sterke titels mee werden gecreëerd.
Dark Forces, de game die als First Person Shooter met 2D sprites tot leven werd gebracht, werd na de release al snel de ‘Star Wars Doom’ genoemd. Doom was het grote voorbeeld in het genre, dus een vergelijking met die titel was alles behalve vervelend. Het gaf aan dat de game een hoge kwaliteit in zich had zitten en de vele, vele fans wilde na het spelen van Dark Forces dan ook vooral meer van dat. Aangezien de PC zich in die tijd snel aan het verbeteren was en de technische mogelijkheden steeds verder leken te gaan, werd besloten dat het vervolg volledig in 3D ontwikkeld moest worden met Microsoft’s Direct3D-technologie.
Het verhaal
Jedi Knight, zoals Dark Forces II heet, volgt wederom Kyle Katarn tijdens zijn gevecht om de Dark Jedi Jerec te stoppen. Hij wil rechtvaardigheid nadat Jerec Katarn’s vader om heeft weten te brengen. In het begin is Dark Forces II dan ook een recht toe, recht aan vervolg. Het volgt de regels van het originele deel en weet door te borduren op het verhaal. Echter, na enkele missies lijkt dit compleet te veranderen. Kyle komt er dan achter dat hij de Force heeft, krijgt de beschikking over een lichtzwaard en start zijn training om een Jedi te worden. Al spelende leert hij steeds meer om te gaan met de Force en wordt hij steeds sterker in zijn daden. Wanneer je het lichtzwaard als wapen draagt is er de mogelijkheid om het spel niet meer door de ogen van Kyle te bekijken, maar de camera achter hem te laten hangen, om in een zogeheten ‘third person mode’ terecht te komen. Hierdoor heb je meer overzicht tijdens het spelen en het brengt de zwaardactie beter in beeld. En dat wil je, je voelt je namelijk oppermachtig nadat je je eerste kogel terug weet te kaatsen en een vijand met zijn eigen schot af weet te maken.
De overige wapens zijn de ‘standaard’ schietwapens zoals je ze uit elke andere game kent, echter met een Star Wars-sausje er over heen. Denk aan de pistolen, machinegeweren, raket lanceerders, granaten en mijnen. Grappig detail is dat het wapen van de Stormtroopers (welke ze laten vallen wanneer je ze om weet te leggen) op grote afstanden enorm slecht zijn. Ze hebben een gigantische radius en schieten nooit echt recht vooruit. Hierdoor schieten de Troopers natuurlijk nooit raak in de films. Is dat ook weer uitgelegd. Toch zal menig speler veelal het lichtzwaard als standaard wapen pakken. Misschien is het niet in elke situatie de beste keuze, maar het voelt wel het meest Star Wars tijdens het spelen.
De diverse locaties van Dark Forces II
De missie richting Jerec brengt je langs zijn Dark Jedi’s die fungeren als mid-bosses. Om deze te bereiken reis je langs vele locaties. Denk aan de boerderij van Katarn’s vader, een stad die bezet is door The Empire, een spaceport en zelfs de Valley of the Jedi. Er zit zelfs een heftige scene in waarin je moet zien te ontsnappen op een schop voordat deze neerstort op een planeet. Hierdoor is het level compleet niet waterpas omdat de val van je schip de ligging steeds weet te veranderen. Het is intenser en diverser dan in de vorige Dark Forces. Wat voor die tijd net zo origineel was, was het feit dat je als speler de keuze had om je acties aan de kant van de Light Side of the Force, of aan de Dark Side te plaatsen. Hierdoor was er een moreel aanwezig en bepaalde jij hoe Katarn in de Force stond. Ongekend voor die tijd.
Wanneer je het spel nu speelt merk je snel dat de graphics vrij primitief zijn. Echter, omdat de game een van de vroegere 3D-shooters was, waren de graphics toen ongekend goed. De tand des tijds heeft al deze games echter ingehaald, maar je ziet nog steeds dat hier grote stappen werden genomen. Het spel oogt wat stijf en levenloos omdat de animaties redelijk ruw zijn. Maar laat dit je niet tegenhouden. Onder de visuele presentatie huist nog steeds een geweldige ervaring. Het leveldesign is nog steeds erg sterk en de missies zijn vandaag de dag nog steeds leuk om te doorlopen. De meeste levels zijn opgebouwd met een hoop puzzelelementen, waardoor je vaker dan eens terug moet gaan omdat nieuwe deuren openen. Een gegeven waardoor het gevoel van progressie steeds aanwezig is.
Wat Jedi Knight vandaag de dag nog steeds als herkenningspunt draagt, is het feit dat de game vol zat met ‘FMV’s, Full Motion Video’s. De tussenfilmpjes waar het verhaal in verteld werd, waren niet geanimeerd, maar volledig geacteerd met acteurs. Hierdoor is het Star Wars gevoel vanaf het eerste moment aanwezig omdat het best wel wat weg heeft van de bekende films. Echter, het is natuurlijk met een lager budget gefilmd en de acteurs zijn ook niet de beste uit de business. Hierdoor zijn deze video’s op momenten behoorlijk cheesy, maar dat zorgt er ook meteen voor dat je merkt dat er met plezier aan de game gewerkt is.
Jedi Knight is vandaag de dag dan ook nog steeds een leuke game om te spelen. Wanneer je even door de tand des tijds heen kunt kijken, merk je dat er nog steeds veel plezier te beleven is. Omdat het spel nog steeds makkelijk te verkrijgen is, is de game dan ook nog steeds enorm populair en bekend onder de fanbase. En dat heeft goede redenen.