Met de originele uitgave van Star Wars: Galactic Battlegrounds werd het Star Wars universum het strijdtoneel van vele epische gevechten en het succes van de game, gecombineerd met de release van de tweede film in de tweede trilogie, zorgde ervoor dat spelers in Clone Campaigns al snel meer content konden verwachten. Begun, the Clone War has!
In 2002 verscheen Star Wars Episode II: Attack of the Clones in de bioscopen en gaf fans eindelijk antwoord op de brandende vraag die al sinds 1977 gesteld werd. Wat waren die ‘Clone Wars’ waar Luke Skywalker en Obi-Wan Kenobi het over hadden in A New Hope? Duizenden spelers op het slagveld gaven het antwoord in een groots gevecht zoals we deze nooit eerder zagen in een Star Wars-film. Uiteraard, aangezien Galactic Battlegrounds op de PC flink wat strijdtonelen wist te verzorgen uit eerdere films, moest er een uitbreiding verschijnen om dit tijdperk en al haar nieuwe units, voertuigen en bekende personages toe te voegen. Onder ‘The Clone Campaigns’ verscheen de uitbreiding in hetzelfde jaar als de film waar het op gebaseerd werd. Helaas bleek het vooral een hele veilige manier van uitbreiden te zijn.
Weinig verandering, maar wel iets uitgebreider
Uiteraard zijn er nieuwe kanten te vinden waar je voor kunt spelen. Echter, heel opvallend zijn ze niet. Het spel speelt hard in op de herkenbaarheid wanneer wanneer je Attack of the Clones gezien hebt. Zo is er de Confederacy of Independent Systems, de groepering die vecht onder Count Dooku. Voornamelijk gebaseerd op Geonosians zijn deze insect-achtige wezens gelinkt aan een ‘hive’ waarbij hun unieke mogelijkheden bestaan uit het bouwen van predators met verschillende, gespecialiseerde functies. Denk bijvoorbeeld aan het inzetten van een Nexu, Acklay en een Reek. Natuurlijk met een ‘papier-steen-schaar’ principe waardoor ze altijd sterker zijn tegen een vijand, of juist slapper tegen een ander. En hoewel de basis nog steeds solide is, voegt het helaas weinig toe. Zonde is wel dat de predators meteen door alles en iedereen als vijand gezien wordt (wat in het originele spel niet altijd het geval was), waardoor er nooit een moment van stealth te gebruiken is. De aanval (of verdediging) is altijd daar.
Wanneer je speelde als de ‘goede kant’ van het verhaal, had je de Republic onder de knoppen. Deze had het voordeel om in een hoog tempo een groot leger te creëren, door letterlijk hun manschappen te klonen. Ook zijn de Jedi bijzonder sterk en zijn de Jedi Starfighters een goede aanwinst in het luchtruim. Door holocrons te vinden krijgen ze meer nova crystals (wat weer handig is om je leger uit te breiden) en met een ‘sight beyond sight’-technologie weet The Republic op grote afstand schade te doen. Het was duidelijk dat dit de favoriete kant was van de ontwikkelaars. Toch hadden beide kanten een geheel nieuwe campagne klaar staan waarbij het verhaal verder ging waar dat van Attack of the Clones tot een einde kwam. Als de Confederacy was je een generaal in het leger van Dooku en was het je taak om zijn leger opnieuw op te bouwen en het ontwikkelen van een groot wapen van de Republic tegen te gaan. Wanneer je echter als de Republic speelde, beleefde je als speler een diepgaander, beter verhaal dat rondom de opkomst en val van de Padawan van Mace Windu draaide. Waar je in het origineel kon kiezen in welke volgorde je de campagnes speelde, bepaalt in Clone Campaigns het spel dat voor je.
Lang niet alle nieuwe troepen die toegevoegd worden door de uitbreiding zijn het vermelden waard. Sommige vallen zelfs in de vergetelheid tijdens het spelen omdat ze weinig tot niks toevoegen. Grootste en meest toffe toevoeging zijn echter de Air Cruisers. Met grote ‘Area of Effect’ mogelijkheden vanaf een lange afstand zijn het fantastische machines des doods te noemen. Een andere belangrijke toevoeging zijn de krachtigere, maar minder ‘dure’ Jedi. Ze sneuvelen niet meer snel onder de aanval van een bounty hunter en zijn makkelijker te upgraden dan voorheen. Daarnaast kunnen Jedi Masters The Force gebruiken om hun levensbalk opnieuw te vullen. Het zijn sterke uitbreidingen die helaas vaak aangevuld worden door content die weinig toe weet te voegen.
Clone Campaigns bracht meer van hetzelfde
Naast alle nieuwe content heeft de ontwikkelaar ook units uit het origineel een beetje aangepast om ze wat sterker of juist zwakker te maken. Het papier-steen-schaar principe werkt nog steeds. Hoewel het slim is dat er gekozen is om meer balans aan te brengen in het spel, was het beter geweest om naar het grotere geheel te kijken waardoor het hele spel naar een hoger level getild kon worden. Clone Campaigns brengt in principe gewoon meer van hetzelfde, met een andere skin. Het doet niets geweldigs om het spel daadwerkelijk te verbeteren. Het is een uitbreiding die daarom weinig toe weet te voegen. Gelukkig was de basis van de game sterk genoeg om nog steeds relevant te zijn.