Ken je dat gevoel dat je een game geweldig wilt vinden? Dat je er echt van wil kunnen genieten en daardoor uren en uren speelt. Maar dat de game toch blijft knagen en dat je gewoon weet dat de game niet zo best is, ondanks dat het precies lijkt te doen wat jij wil? Jedi Power Battles was zo’n titel.
Jedi Power Battles volgde het verhaal uit The Phantom Menace (in die tijd de meest recente Star Wars-film) en gaf jou de rol van verschillende Jedi. Denk aan namen als Qui-Gon Jinn, Obi-Wan Kenobi, Mace Windu, Plo Koon en Adi Gallia (meer personages waren vrij te spelen, waaronder Darth Maul). Met je lightsaber als primair wapen in je hand mocht je door diverse locaties gaan, allen gebaseerd op scènes uit de film. Alle tegenstand kon rekenen op een lightsaber door de scharnieren. En hoewel dit tof klinkt, faalde de game op vele, vele vlakken.
Jedi Power Battles: Super Star Wars, maar dan stiekem minder super
Kun je je Super Star Wars nog herinneren? Daar doet Jedi Power Battles wel een beetje aan denken. Alleen dan met betere graphics en minder goede gameplay. Daar konden zelfs de power-ups voor je lightsaber, de combo’s, de Force powers en het platformen niets aan doen. Je kon het spel in je eentje, of met een vriend doorlopen. Tijdens de campagne voerde je de oorlog tegen de Trade Federation om uiteindelijk oog in oog te staan met Darth Maul. (Tip: versla deze met Qui-Gon.)
Hoewel dit op papier echt heel aardig klinkt, wist de manier van besturen onder andere duidelijk roet in het eten te gooien. Wanneer je op R1 drukte (op de controller van de PlayStation), werd je vastgezet op de dichtstbijzijnde vijand. Hierdoor kon je focussen op je tegenstander en vrij bewegen in de 3D omgeving. Echter, vaker dan eens lockte de game je niet op de vijand maar op de lucht naast hem. Waardoor je je hele tactische voordeel verliest en als een sukkel in het luchtledige stond te slaan. Erger nog, hierdoor kon je geen kogels terugkaatsen met je lightsaber, zodat een simpele Battle Droid je zo naar de eeuwige jachtvelden kon schieten. Wetende dat de animaties op deze momenten ook allesbehalve soepel oogden hielp niet mee.
Nu is dit redelijk te vergeven in een PlayStation 1-titel en wanneer je de lock-on niet gebruikt werd de game een stuk beter speelbaar. Echter, de zogenaamde ‘collision detection’ (hoe objecten op elkaar reageren zodat je personage bijvoorbeeld niet door een muur loopt) was zo bizar slecht dat je soms naar platformen sprong, er duidelijk op wist te landen, maar de game vond van niet en je de sprong opnieuw kon doen of gewoon stierf. Dit is een keer leuk, een tweede ook nog, maar na de derde keer bijzonder frustrerend.
Helemaal wanneer je alleen verder kunt in je level door naar een bepaald platform te komen. Wanneer zo’n gelukte maar mislukte sprong resulteerde in je dood kwam je wel terug, maar met jou al je eerder verslagen vijanden. Zucht. Wat het allemaal extra jammer maakt? De opening van de game was tof. Ik meen het, de eerste minuten voelde bijzonder lekker aan. Elke Jedi speelde anders, had een andere manier van vechten en gaf jou het idee daadwerkelijk krachtig te zijn. Maar, na enkele minuten beginnen de eerste scheuren te tonen.
De muziek was wél op en top Star Wars
Was alles verschrikkelijk aan Jedi Power Battles? Nee. Zeker niet. Op het gebied van de audio was de game puur Star Wars. De game mocht de daadwerkelijke soundtrack uit de film gebruiken. Hierdoor hoorde je de klanken van John Williams tijdens de vele gevechten die je uit kon voeren. En hoewel de gameplay misschien net zo tof was als een telefoon die kapot valt op een stuk asfalt, maakt dit wel een beetje goed. Het gevecht met Darth Maul was misschien qua gameplay niet goed, maar met Duel of the Fates op de achtergrond een stuk beter te verteren.
Waar Jedi Power Battles op papier een van de betere Star Wars games kon worden, brengen te veel minpunten de game flink omlaag. Hoewel het gevoel goed aanwezig was en het hart op de juiste plek zat, groeide de frustratie bij gamers met elke sprong en elke slag van het zwaard. Een goede poging die snel vergeten werd.