Games zoals DroidWorks zijn een verspilling van de tijd. Je wordt als mens niet beter door een digitaal spel te spelen. Je kunt beter naar buiten gaan dan steeds maar naar zo’n scherm zitten te staren. We hebben het allemaal wel eens gehoord, toch? En hoewel er misschien ergens een klein beetje een kern van waarheid zit, zijn er wel daadwerkelijk games die jou iets kunnen leren.
Want wie weet er meer over de Tweede Wereldoorlog door Call of Duty en Battlefield dan door zijn geschiedenisboek op school? Wie weet welke Goden in Egypte groots waren door Assassin’s Creed? En wat te denken van al die tactische games die de vele oorlogen uit de geschiedenis als bron weten te gebruiken? Het leren door te spelen is iets wat vaak een ondergeschoven gegeven is. George Lucas zag echter dat hier een belangrijke markt zat en kwam daarom met Lucas Learning, een kleine groep die onder LucasArts mocht werken om uitdagende en leuke manieren van educatieve software voor scholen te creëren. Vanuit deze groep zijn prijswinnende titels verschenen, waaronder DroidWorks. Binnen deze afdeling mocht de software geen geweld gebruiken. Hierdoor waren de titels beschikbaar voor de meest jonge gamers. Zo was DroidWorks bedoeld voor kinderen vanaf tien jaar oud.
Leren door te gamen in DroidWorks
In het spel leerde kinderen zelf een droid te bouwen. Digitaal, uiteraard. Deze droid kon daarna diverse opdrachten krijgen van de speler. Het was zaak om met deze droid een fabriek waar andere droids werden gemaakt te infiltreren. Al snel bleek dat deze fabriek in handen van The Empire was en op Tatooine lag. Hier werden ‘assassin droids’ gemaakt met als doel de Rebel Alliance te vernietigen (iets wat wegens de lage leeftijd van de spelers niet in beeld werd gebracht). Als speler had je dan ook de rol van een Rebel agent, waarschijnlijk een kind, aangezien je verkleed als Jawa jezelf aan wilde sluiten bij de clan van de Jawa Wimateeka.
Met behulp van twee welbekende vrienden
Gelukkig stond je er niet zomaar alleen voor. Tijdens het avontuur kreeg je versterking in de vorm van R2-D2 en C-3PO. Zij vertelden niet alleen het verhaal van het spel, maar hielpen je ook met de introductie bij de Wimateeka clan. Samen met Holocam E, een kleine maar vriendelijke vliegende droid (welke in het spel al snel Cammy werd genoemd) was het zaak om droids aan behoorlijk wat testen te onderwerpen om zo te laten zien dat jij een belangrijke plek in kon nemen in de clan. Echter – en dit is het belangrijkste van het hele product – leerde de speler hier niet alleen over droids, maar ook over meer wereldse zaken.
Door de droids te laten werken moest je kennis opdoen rondom energie, kracht en bewegingen, simpele mechanieken, licht en magnetisme. Zaken die nodig zijn om je doel te bereiken in het spel, maar ook natuurkundige feiten die in het echte leven exact zo waren als in het spel. Hierdoor leerde kinderen dus al heel wat technische dingen, terwijl ze toch heel onschuldig bezig waren met een spel. Vanuit Wimateeka’s sandcrawler waren er 87 verschillende onderdelen om te gebruiken voor je Droids, waardoor er meer dan 25 miljoen combinaties mogelijk waren. Elk onderdeel had unieke statistieken om de Droids sneller te maken, flexibeler, slimmer of juist sterker. Exact zoals het denkvermogen van de kinderen die aan het spelen waren…