In 1991 verscheen er ineens een nieuwe Star Wars game; Attack on the Death Star. Het was inmiddels drie jaar geleden dat de laatste game, Droids: Escape from Aaromn, verscheen. Die titel was niet populair en scoorde ook minder dan gehoopt had. Star Wars als videogame leek, net zoals eigenlijk overal, dood te zijn. Tot de aanval op de Death Star (opnieuw) kon worden ingezet…
M.N.M Software bracht in de laatste maand van 1991 Attack on the Death Star uit op de Sharp X68000 en PC-98. Interessant was dat de game oorspronkelijk alleen in Japan verscheen, niet in de rest van de wereld. Star Wars was natuurlijk wereldwijd een enorme hit, al was het inmiddels bijna tien jaar geleden dat de laatste film in de bioscopen verscheen. In Japan bleef Star Wars echter meer top of mind omdat de cultuur de franchise goed wist te omarmen. Attack on the Death Star liet de spelers in een X-Wing plaatsnemen om de Battle of Yavin dunnetjes over te doen. De eerste Star Wars-film uit 1977 werd dus gebruikt als bron van inspiratie.
Wanneer je met een schuin oog kijkt kun je zien dat Attack on the Death Star behoorlijk wat elementen lijkt te lenen uit het in 1983 verschenen Star Wars: The Arcade Game. Niet alleen qua gameplay, waarbij je dus ook vanuit het oogpunt van de piloot alles ziet gebeuren, maar ook qua grafische stijl. Ook hier zien we lijnen die schepen vormen, betekenis geven aan je omgeving en de volledige Death Star omtrekken.
In het eerste gedeelte van het spel, de eerste stage, is het aan jou om een heuse dogfight te zien te overleven. TIE Fighters zijn overal. Boven je, onder je, vlak naast je. Maar vooral recht in je vizier. De grafische stijl spreekt hier boekdelen, de actie is behoorlijk snel en intens en wordt zeer sterk in beeld gebracht. Dit met de beperkte technologie van die tijd zorgde voor een indrukwekkend schouwspel. In de tweede stage vloog je vlak over de oppervlakte van de Death Star terwijl je diverse turbolasers moest zien te ontwijken. Lukte dit, dan ging je uiteindelijk natuurlijk de trench in. De trench run was fantastisch, zenuwslopend maar gaf enorme voldoening wanneer deze succesvol tot een einde werd gebracht. Het zorgde, in combinatie met stemmenwerk uit de film, voor een imposante game die vandaag de dag nog best speelbaar is.