Hoewel het al redelijk normaal was om in 1993 thuis een console te hebben, betekende dit uiteraard niet dat de arcadehallen vergeten werden. Star Wars Arcade mocht dan misschien een jaar later verschijnen voor de Sega 32X, maar oorspronkelijk moest je toch echt buiten je huis zijn om dit avontuur te beleven.
Star Wars Arcade liet zich afspelen tijdens de drie originele films en gaf de speler de mogelijkheid om een X-Wing of Y-Wing te besturen. Het was (wederom) de taak om menig carrière van TIE-fighter piloten vroegtijdig te beëindigen. Niet iets wat nooit eerder gedaan werd, maar duidelijk was dat de techniek stappen genomen had. Niet langer zat je vast in de cockpit, maar was het ook mogelijk om de camera achter je schip te hangen. De Death Star was dit keer geen vlakke sprite meer maar een gedetailleerd Battle Station met een trench die volledig in kleur was. De opbouw was simpel en doeltreffend in de drie levels die te spelen waren. Val vijandelijke TIE’s aan in een asteroïdenveld, vecht je een weg en haal een Star Destroyer neer om uiteindelijk de Death Star aan te vallen. De kast in de arcade gaf plek aan twee spelers, waarbij de ene de piloot als rol toegewezen kreeg terwijl de andere de beschikking over de wapens had.
Een vervolg op die andere Arcade game
Eigenlijk kunnen we dus wel stellen dat dit een regelrechte opvolger was van de inmiddels flink verouderde eerdere Star Wars Arcade uit 1983. Waar die game de strakke polygonen van het scherm liet knallen, en jou als speler de rest in liet vullen, was het Star Wars-gevoel hier meer aanwezig. Echter, ook door de verbeterde techniek, was er meer te zien tijdens de tochten waarbij je vocht om in leven te blijven. Meer techniek staat gelijk aan gedetailleerdere omgevingen. Voor het eerst de trench run doen in deze game, in die tijd, was echt ‘mind blowing’.
Helaas werd de game geen grote hit in de Arcade, dus was het ergens best logisch dat ‘ie een jaar later naar de Sega 32X kwam. Echter, daar dook al snel een probleem op; het was een game voor de Arcade. En dat zijn niet bepaald de langste games. Ze worden ontwikkeld om jou steeds meer muntjes in een kast te laten stoppen. Je speelde een paar minuten, stierf of voltooide het spel, trok opnieuw de portemonnee of ging naar een andere game. Voor thuisgebruik is een game net wat anders, is het uitgangspunt anders. Thuis wil je eventueel uren getransporteerd worden naar dat melkwegstelsel hier ver, ver vandaan. Het probleem was dus dat de game in vijftien minuten uitgespeeld kon worden. Gelukkig was er een speciale 32X mode aanwezig, waarin de game een heel stuk moeilijker werd. Hierdoor werd de speelduur van vijftien naar vijfenveertig minuten gebracht. Nog steeds niet veel voor een game die je koopt.
Coöp is top
De coöperatieve stand uit de arcade was gelukkig ook thuis aanwezig. Sterker nog, dit bleek snel de leukste manier van spelen te zijn. In je eentje bestuur je het schip en richt je op de TIE’s. Omdat de controller in die tijd nog niet zo technologisch interessant was als een controller van nu, was het lastig om twee taken tegelijk uit te voeren. Hierdoor was het tof om de verantwoordelijkheden te delen. De eerste speler bestuurde ook hier het schip terwijl de tweede zich kon focussen op de wapens. Het wist de korte game echter wel nog veel makkelijker te maken.
Grafisch (en niet te vergeten op het gebied van geluid) deed Star Wars Arcade uit 1993 spannende dingen. In de hallen was dit bijzonder vooruitstrevend maar voor thuisgebruik liet de game behoorlijk wat steekjes vallen. Bij het horen van de titel zal menig gamer dan ook eerder denken aan de eerste versie uit 1983. En hoewel dat erg begrijpelijk is, verdient de game stiekem toch net wat meer lof dan dat het krijgt.