In 1991 verscheen naast Attack on the Death Star ook Star Wars voor de Famicom, het systeem dat wij beter kennen als de Nintendo Entertainment System, kortweg de NES. In het spel was het zaak om je als speler een weg te banen door Tatooine met een heuse landspeeder, terwijl je grotten moest onderzoeken, objecten moest vinden (zoals een lichtzwaard en schilden voor de Millennium Falcon) waarna je door een meteorietenregen een weg naar de Death Star kon vliegen. Om aldaar het uiteraard op te nemen tegen Stormtroopers en de Death Star op te blazen. Een vrij identieke versie van de game verscheen een jaar later ook op Nintendo’s Game Boy.
A New Hope met enkele twists
Tijdens het spelen merkte je steeds dat Star Wars precies was wat de titel je beloofde. Het was Star Wars, de eerste film (A New Hope dus) maar dan op een manier die perfect bij een videogame leek te passen. In grote lijnen werd het verhaal van de film gevolgd, maar her en der wist de game toch uitstappen te maken om een interessantere game ervaring neer te zetten. Zo is er meer actie toegevoegd op momenten dat de film dat niet had. Luke Skywalker moet in den beginne R2-D2 redden uit een Jawa Sandcrawler, onderweg schietende op alles wat in zijn weg staat. Ook is het aan Luke om verschillende gevaarlijke grotten op Tatooine te ontdekken, gevuld met gevaarlijke creaturen. Iets wat niet in de film zat, maar in een game prima op z’n plek was.
Traditioneel en toch een tikkeltje anders
Over het algemeen is de game een typische zijwaartse scroller. Jij liep van links naar rechts terwijl het beeld met je meebewoog. Je lichtzwaard was je primaire wapen tijdens de woeste tochten, maar ook kon er gebruik gemaakt worden van The Force om speciale bewegingen uit te voeren. Denk aan zweven, sneller zijn of zelfs het stoppen van de tijd. Het doel was om steeds nieuwe personages te redden zodat deze je tips en trucs konden geven om je uiteindelijke doel te vinden. Wanneer je tussen de verschillende planeten moest reizen wist de game even naar een ‘first person’-perspectief te switchen, alsof je het even vanuit de ogen van Skywalker zelf zag. Hier vloog je in de Falcon en moest je hordes aan TIE-Fighters van je af zien te houden. Deze waren namelijk allemaal zo gepositioneerd dat de toegang tot de nieuwe planeet geblokkeerd werd. In het laatste level vloog je in een X-Wing en moest je het, uiteraard, opnemen tegen de Death Star. Vliegen door een lang pad om aan het einde een wel geplaatste Proton Torpedo te plaatsen. Echter, wanneer je dit niet snel genoeg deed wist de Death Star Yavin 4 op te blazen. Game over.
Zeker niet de makkelijkste game
Star Wars (1991) was geen makkelijke game. Sterker nog, de game is de boeken ingegaan als een hele moeilijke. Dit omdat het spel vrij lang was, vol zat met uitdagingen van een hoge moeilijkheidsgraad en het de speler maar drie levens gaf. Uiteraard waren er continues beschikbaar, maar wanneer je deze twee keer had gebruikt mocht je toch weer helemaal opnieuw beginnen. Wanneer je vloog in de Falcon kon deze drie keer geraakt worden voordat ‘ie wist te ontploffen. Wanneer je genoeg schilden had gevonden van tevoren, kon je deze levensbalk net wat rekken.
Star Wars is een game die, doordat deze beschikbaar kwam op de NES, door best wat mensen gespeeld is. Misschien had je de game zelf niet, maar een schoolvriendje, een oom, je neefje of een kennis had de game altijd wel ergens liggen. Voor vele jongere kinderen was dit dan ook de eerste introductie in de wereld die Star Wars als naam droeg…