Wanneer een franchise zo groot is als Star Wars, weet je dat er kapers op de kust liggen om er ook wat geld aan te verdienen. Speelgoed, t-shirts, boeken en natuurlijk ook videogames. Star Wars was een hit. En niet alleen in Amerika…
Namco, een ontwikkelaar uit Japan en geen onbekende. De naam Pac-Man zegt je waarschijnlijk wel wat. Het is misschien wel het bekendste persoon uit het oeuvre van de ontwikkelaar. Hoewel de naam tegenwoordig gefuseerd is met Bandai, waardoor ze onder de naam Bandai Namco door blijven gaan, was het bedrijf in de jaren tachtig enorm populair. Populair genoeg om zich te wagen aan een Japanse game met A New Hope als uitgangspunt. Star Wars, of (スター・ウォーズ Sutā Wōzu) verscheen dan ook in 1987 voor de Famicom, uitgegeven onder het Namcot label van de ontwikkelaar. De Famicom stond bij ons bekend als de NES, de eerste Nintendo. In deze zogenaamde ‘side-scroller’ speelde je als Luke Skywalker en was het je doel om je aan te sluiten bij de Rebellen en om The Empire te verslaan.
スター・ウォーズ Sutā Wōzu – een typisch Japanse interpretatie van Star Wars
Het was duidelijk dat A New Hope als inspiratie werd genomen voor het spel. En dan nemen we het woord inspiratie even als een duidelijk uitgangspunt. Want de film werd dan wel gevolgd, maar Namco vond voldoende manieren om van het originele verhaal af te wijken en nieuwe ideeën te introduceren. Zo begon de game met het feit dat Luke zijn vrienden (R2-D2, C-3PO, Obi-Wan Kenobi, Princess Leia, Chewbacca en Han Solo) op verschillende planeten moest zien te vinden en aldaar te redden van een duistere toekomst. Daarom reist hij met de Millennium Falcon (met Solo en Chewie als piloot) door het complete melkwegstelsel om ze terug te vinden. Elke planeet had daarnaast ook een eindbaas in de vorm van Darth Vader. Of, nouja. Zo ongeveer.
Hou er rekening mee dat スター・ウォーズ Sutā Wōzu een game uit Japan was, bedoeld voor de Japanse cultuur. Darth Vader mocht dan wel in elk level zijn opwachting maken, maar eigenlijk was dat Vader helemaal niet. Elke keer bleek het een entiteit te zijn die van uiterlijk kon wisselen. Daarom moest je niet vreemd opkijken wanneer Vader ineens veranderde in een schorpioen, een Wampa, een haai of zelfs een vliegend reptiel! Natuurlijk was het zaak om de echte Vader te verslaan op de Death Star en op Yavin 4. En die planeten? Die leken ook niet heel erg op wat ze deden in de originele films en verhalen. Zo is Kessel alsof je door het oude Egypte loopt en heet de ijsplaneet in de game Tina. Het meest verrassende was echter dat Chewbacca gewoon ‘Galactic Basic Standard’ kon spreken. Engels in de volksmond.
スター・ウォーズ was geen slechte game. Sterker nog, het is vandaag de dag nog steeds best leuk om met de zwartharige Luke Skywalker tegen vliegende reptielen te vechten. Helemaal wanneer je je bedenkt dat het lichtzwaard meteen je meest capabele vriend was tijdens de vele gevechten, uiteraard in combinatie met The Force. Wederom een sterke afwijking van het originele verhaal. En die veranderende Vaders? Die stonden volgens de ontwikkelaars stuk voor stuk voor Luke’s grootste angsten en moesten een boodschap overbrengen zoals de ‘Cave of Evil’ dat deed in The Empire Strikes Back. Het bleek dat deze illusies zijn vrienden hadden ontvoerd. Verander nooit, Japan…