Voel je het al? Misschien in die haren die rechtop staan achter in je nek? De kriebels in je maag, of je gedachten die steeds weg gaan dwalen? Ik ken het. Je bent niet de enige. En het is ook niet erg. Het zijn gewoon hele spannende tijden. We zijn een week verwijderd van een nieuwe film. Een nieuw Star Wars! Je mag best een beetje zenuwachtig zijn!
Ik snap het best wanneer de mensen in mijn directe omgeving een beetje gek van me worden. Ik sta op met Star Wars (Yoda’s theme is al jaren mijn wekker-ringtone), loop rond in Star Wars t-shirts, sokken en vesten (met af en toe een toffe Star Wars-pet) en praat de hele dag over mijn favoriete franchise. Met fans, met mensen die de films nooit gezien hebben, met mensen die er een hekel aan hebben. Het zit in mijn bloed. Het stroomt door mijn aderen. En wanneer we dan zo dicht bij een nieuwe film zijn, dan gaat mijn lichaam in overdrive.
Rogue One, ik hou nu al van je. De marketing, de trailers, Catalyst, alles heb ik verslonden. Het idee van een film rondom het stelen van de plannen van de Death Star, het idee dat het meer Wars gaat worden dan Star, dat de film wat grimmiger en serieuzer is, ik geniet er nu al van. Toch merk ik in mijn omgeving behoorlijk wat terughoudendheid. Niet iedereen is ‘on board’ met het besluit dat Rogue One geen Episode VIII is. Het feit dat we geen Rey, geen Finn, geen Snoke en geen Kylo Ren gaan zien is voor sommigen nog steeds een zure pil. Dat het een prequel is, klinkt in de wereld van Star Wars meteen een beetje vies. Maar ik weet het zeker, Rogue One gaat fantastisch worden. Dat kan niet anders. Toch?!
Oké, ik moet bekennen dat ook ik soms wel wat twijfels heb. Niet in de film, maar toch. Er is behoorlijk wat negativiteit rondom de film naar buiten gekomen. Niet over de kwaliteit van de film, maar meer het proces dat er aan vast hing. Sinds Rogue One is de term ‘reshoots’ een vloekwoord lijkt het wel. Ja, er zijn reshoots geweest, volgens velen een duidelijke hint dat de film niet goed gaat zijn. Maar zijn reshoots niet heel normaal? Ja, eigenlijk wel. Dat er een andere regisseur bij betrokken is geraakt? Ja, vervelende zaak misschien, maar als het de film beter maakt zie ik het probleem niet. Alexander Desplat die vrij laat vervangen werd door een nieuwe componist? Vreemd, maar Michael Giacchino heeft met Jurassic World laten weten dat hij zeer Williams-esque te werk kan gaan. En Up, Star Trek, Ratatouille, The Incredibles en Super 8 hadden toch fantastische muziek in zich zitten. Daarnaast heeft hij Star Tours in de Disney parken voorzien van hun Star Wars soundtrack. Het is geen onbekend terrein voor de beste man. Dit gaat nog steeds helemaal goed! Toch?!
Ja, het is soms moeilijk om de negatieve berichten goed te praten. Maar het lukt me wel steeds. Mijn gemoedstoestand weer tot rust te brengen. Ja, ik denk overal veel te ver over na. Met een opleiding in de film is dat ook niet meer dan logisch. Star Wars gaat me aan het hart, meer dan welke franchise dan ook. Het is dan ook niet erg om af en toe even ongerust te raken. Maar Lucasfilm, ik heb enorme vertrouwen in je. Je weet waar je mee bezig bent. De negativiteit weet je om te zetten in prachtige momenten. Het feit dat afgelopen week behoorlijk wat mensen zo’n dertig minuten van de film hebben mogen zien, en allemaal enorm positief naar buiten kwamen gelopen, doet me goed. Ik heb inmiddels vijf kaarten gereserveerd voor je, beste Rogue One. Ik weet zeker dat je me niet tegen gaat vallen. Toch?!