Je mag het huis niet uit. Buiten lijkt een coronabesmetting op de loer te liggen. We moeten in isolatie in onze eigen huizen. Buiten lijkt ver weg. Gelukkig is er binnen genoeg te doen. Dit is de perfecte tijd om Star Wars Battlefront II (opnieuw) te starten.
Er is geen game die ik meer heb moeten verdedigen dan Star Wars Battlefront II. Waar ik sinds de aankondiging van het spel enorm uitkeek naar de release (het eerste deel werd mijn meest gespeelde spel op mijn Xbox One ooit), werd de launch van het spel volledig onderuitgehaald doordat er lootboxen in de game zouden gaan zitten. Electronic Arts had hun gretige handjes om de game geplaatst om het geniale werk van gameontwikkelaar DICE teniet te doen door de game te doorspekken met boxen die spelers konden kopen met echt geld. Normaliter is dat geen probleem wanneer het puur om cosmetische items gaat. Maar in Battlefront II lag het net wat anders. En iedereen wist de game massaal te negeren. De game is inmiddels meer dan twee jaar oud, is voor een spotprijs te koop en heeft alle problemen vervangen door bijzonder veel extra content. Geloof me, dit is het moment om met z’n allen terug te keren!
Battlefront II: wat Battlefront (2015) had moeten zijn
De eerste Battlefront van EA (2015) was een heerlijke shooter die geplaagd werd door het gebrek aan content. De basisgame was vrij kaal en alle uitbreidingen waren prijzig waardoor de community verdeeld werd. Deel twee zou het anders gaan doen. Er waren beloftes voor gigantische gevechten, grafische prachten die het realisme aan zouden tikken en er moest veel meer content komen dan in het eerste spel. Meer dan drie keer zoveel zelfs. Ook kwam er een volledige singleplayer, iets wat in het eerste spel compleet miste. Dit gaf een nieuw verhaal vanuit de ogen van The Empire. Want wat is de impact op mensen die The Emperor dienen wanneer de tweede Death Star boven de bosmaan van Endor ontploft, met Palpatine daarbij? Daarnaast zou de Season Pass verdwijnen en alle content na release gratis zijn. Als toefje op de taart werd studio Criterion (van Burnout) ingeschakeld om de vliegmissies voor hun rekening te nemen om meer snelheid toe te voegen. De belofte was gigantisch en nooit eerder keek ik zo enorm uit naar de release van een game.
Lootboxen
Iedereen had het over lootboxen toen de game verscheen. Het was mogelijk om behoorlijk wat extra’s vrij te spelen (at random, dat wel) door lootboxen te openen. Nieuwe en sterkere wapens, betere krachten, dat soort dingen. Dingen die best wat impact hebben op het spel. Wanneer je de digitale portemonnee trok had je dus duidelijk een voorsprong op gamers die dat niet deden. Pay to win, een drama. Elke website had het er over en vergat dat er, onder de lootboxen, een verdomd toffe game zat. Ja, de verhalende stand was misschien niet zo diepgaand als dat we hadden gehoopt, maar de multiplayer was van een bijzonder hoog niveau. Nooit eerder konden we als gamers het Star Wars-universum beleven zoals hier. Grafisch zag het er zo bizar goed uit en elk geluidje klopte met onze herinneringen uit de films. De actie knalde van het scherm, de geluiden lieten menig geluidsinstallatie bewijzen waarom ze zo duur waren. Er was een flink aantal locaties aanwezig, bekende personages, het speelde fantastisch. Maar niemand zag het, want lootboxen.
Echter, wat deze huidige generatie spelcomputers ons heeft geleerd, is dat games met een valse start vaak sterker terug kunnen komen. Omdat ontwikkelaars toch door gaan, steeds aan de game kan blijven sleutelen en feedback vanuit de fans van harte mee wil nemen in het proces. Dit zagen we al bij titels als Ghost Recon: Wildlands, For Honor en Rainbow Six: Siege. De oplettende lezer merkt dat Ubisoft dus als bedrijf bijna synoniem staat voor deze aanpak. Maar ook Battlefront II heeft deze tactiek toe weten te passen. Zo bracht DICE al een maand na de originele release de eerste grote update voor de game, gelinkt aan de release van The Last Jedi in de bioscopen. Met nieuwe maps en modi, Finn en Captain Phasma speelbaar en nieuwe voertuigen. De map op Crait is grafisch een lust voor het oog. Net zoals in de film spatten de rode korrels in het rond bij elke impact van een laser blast. Ook werd het verhaal uitgebreid voor de eenzame speler met Resurrection. Enkele nieuwe levels gingen verder waar de originele game ophield. En alles was uiteraard gratis.
Gratis uitbreidingen
Helaas vonden de bioscoopgangers The Last Jedi niet de beste Star Wars-film ooit (om het maar even zacht uit te drukken). De complete fanbase werd uit elkaar gedreven. Je vond de film geweldig of helemaal ruk. Wanneer je marketing van je game dan draait om zo’n film… yikes. Gelukkig bracht DICE niet veel later de mode Ewok Hunt, waarin je in de nacht op Endor met Ewok op Stormtroopers kon jagen. Het voelde haast als Star Wars-horror maar was een grote hit. Season 2 bracht content rondom de film Solo. Wederom nieuwe levels, modi, en mogelijkheden om te spelen. Lightsabergevechten werden opnieuw uitgerold om ze cinematischer te maken, er verscheen een offline Star Fightermodus en waren er meer manieren om jouw soldaat aan te passen. En, jawel, het bracht een hele hoop Clone Troopers. Je gaat nooit de fout in met Clone Troopers wanneer je het mij vraagt. Daarnaast werden Solo en Lando uit de film toegevoegd als speelbare personages. Een hele sterke update, maar ook Solo deed het in de bioscopen niet bijzonder goed. Wederom omdat de fanbase zo verstrooid was door The Last Jedi besloten veel fans de film te negeren. Als statement richting Disney. Heel jammer, want hierdoor werd de film een flop. En dat is zonde, wat Solo is awesome. En die content in de game? Volledig gratis, wederom.
Season 3 werd later toegevoegd en is tot op heden nog steeds mijn meest favoriete stukje DLC voor de game. Want jawel, eindelijk werd het mogelijk. We mochten eindelijk in deze grafische pracht de Clone Wars beleven vanaf de bekende slagvelden. Stap in de schoenen van een Clone en betreed het gevecht op Geonosis. Dice wist hier echt uit te pakken en bracht gevechten groter dan ooit. Daarnaast combineerde ze verschillende speelmodi in een enkele mode. Wanneer je ronde A wint, verplaatst het gevecht naar een andere locatie. Het brengt een grotere schaal naar de game. Ook werden Obi-Wan Kenobi, Grievous, Anakin Skywalker en Dooku speelbaar. DICE bracht meer balans in de game, meer offline manieren van spelen en nieuwe mogelijkheden qua gameplay. En geloof me, je hebt Battlefront II pas echt gespeeld wanneer je de Clone Wars gevochten hebt. Geonosis bleek een geweldig theater te zijn voor vieze, stoffige oorlogsvoering waarin de ontploffingen rijk zijn. En je raadt het al, ook de Clone Wars zijn volledig gratis te downloaden.
Season 4 bracht een nieuwe map op Felucia en een zogenaamde’Large Scene singleplayer mode’ die geïnspireerd werd op de originele Battlefront II. Het was ook de intrede voor de Clone Commando’s. Iets wat spelers van Star Wars Republic Commando best kunnen waarderen gok ik zo. Snel werd dit opgevolgd met content uit de derde Star Wars-film sinds de release van de game. The Rise of Skywalker is ook volledig in de game te vinden. En dat brengt je zelfs de mogelijkheid om als BB-8 te spelen, iets wat compleet nieuwe manieren van spelen met zich mee weet te nemen. Het is allemaal wederom compleet gratis.
Nee, Battlefront II is niet meer die game die geteisterd werd door lootboxen. Het is ook niet meer de game die iets meer dan twee jaar geleden verscheen. Het is een gigantische bulk aan content, met enorm veel manieren van spelen, gecombineerd met alle momenten uit de Star Wars Saga. En het verdient het om gespeeld te worden. Dus pluk die game van een digitale winkel en geef het (opnieuw) een kans. Buiten is Corona te vinden, je moet toch binnen gaan blijven de komende tijd. DICE heeft Battlefront II niet laten vallen. En dat moeten wij ook niet doen.