Vandaag een gastcolumn van onze forum stamgast Marko! Without further ado geef ik graag het woord aan onze Haagse Star Wars fan…
Vandaag is de dag dat de nieuwe Star Wars film Rogue One in première gaat. Ruim een jaar speculaties, geruchten, zorgvuldig losgelaten fragmentjes en afwachten gingen daar aan vooraf. De eerste reacties druppelen binnen en zijn erg positief
Toch haast ik me vandaag niet om naar de bioscoop te gaan. Een vervelende gedachte bekruipt me ineens. Gek eigenlijk want weldra gaan we alweer verder met de volgende speculatiecyclus richting Episode 8, de Han Solo spin off en geruchten over een tv-serie steken ook de kop weer op. Er wordt geopperd om maar liefst twee films per jaar te gaan releasen. Bovendien wordt in de VS een hele Star Wars wereld gebouwd in Disneyland en zal Parijs over een aantal jaar volgen. Het is een geweldige tijd om een Star Wars fan te zijn, het kan nooit meer slechter worden……… of toch wel?
Zou het zo kunnen worden dat er over een paar jaar een figuur rond loopt op een conventie waarbij ik twijfel of het eigenlijk een Star Wars karakter is? Zou het zo kunnen zijn dat ik over een aantal jaar zeg , deze sla ik over, ik kijk hem wel thuis. Vast niet hoor. Toch ben ik bang voor overkill. Een soort Marvel effect. Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat ik ergens las dat Sam Raimi een Spiderman film zou gaan maken, ik wist niet waar ik het zoeken moest. Spiderman, mijn andere grote jeugdliefde, op de voet gevolgd door de Avengers waar ik met grote regelmaat mee vreemd ging. Zorgde dat ik in het begin van die Marvel Era keer op keer voor de bios stond op de openingsdag. Zelfs een Hulk (toch een relatief oninteressant karakter) film deed me naar de bioscoop snellen. Althans, destijds. Momenteel zoek ik uit wat een echte klapper lijkt te zijn maar kijk ik een hoop Marvel films toch echt thuis. Nu staat Star Wars in verhouding tot Marvel als een WK tot een EK. Mooi om te zien maar toch niet het zelfde, maar toch, het geeft te denken.
Terug naar die vervelende gedachte. Alhoewel misschien wel meer een soort verwende gedachte. Jaren lang zonder Star Wars films en een (in de publieke opinie) tegenvallende vervolgreeks, is mijn inziens wat het Star Wars cultuurtje zo groot maakte. Die herkenning van fans onder elkaar, dat gedeelde gevoel wat ‘normale’ mensen niet begrepen. Het teren op de toch wat inferieure Expanded Universe. Het gebrek aan nieuw werk maakte de Expanded Universe zo groot. De buurman van de zieke zus van Bib Fortuna ging boodschappen doen op de plaatselijke markt op Tatooine en ontdekte onderweg, een boordje bantha kebab etend, dat hij open staat voor de Force en maakt dan ook ruzie met de neef van de moeder van Lobot die een Sith T-shirt draagt. Dat werk. En toch, we slikten, we kochten en we verslonden het, op zoek naar aanknopingspunten met de originele verhaallijnen.
Wetend dat over een aantal maanden, de Lucas-Disney machine wel weer op gang zal gaan komen zal Rogue One waarschijnlijk niet meemaken dat fans jaren op de kleinste details gaan broeden zoals bij de Originele Trilogie. Toch jammer.
Voor nu, ga ik toch rustig mijn jas aantrekken en fiets ik naar het plaatselijke Pathé theater, waar ik de aller eerste Star Wars spin-off ga bekijken en ik ga er echt verschrikkelijk van genieten dat heb ik me zojuist voorgenomen.